Уладзімір Рыгоравіч Плешчанка: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 35:
Уладзімір Плешчанка нарадзіўся 26 ліпеня 1948 г. у вёсцы Вароны [[Віцебскі раён|Віцебскага раёна]] ў сялянскай сям'і. Пасля заканчэння школы служыў ў ракетных войсках. Скончыў [[Мінскі радыётэхнічны інстытут]]. Працаваў інжынерам-канструктарам на віцебскім вытворчым аб’яднанні «Маналіт», быў вядомым рацыяналізатарам у вытворчасці радыёпрыбораў.
У канцы 80-х гадоў стварыў у сваім працоўным калектыве суполку [[БНФ Адраджэньне|БНФ]]. З'яўляўся членам рэдакцыйнай рады віцебскай недзяржаўнай газеты «Выбар», старшынёй Віцебскай рады [[БНФ Адраджэньне|БНФ]],
Кіраўніцтва «Маналіта» некалькі разоў спрабавала звольніць У. Плешчанку за апазыцыйныя погляды. Двойчы ён аднаўляўся на працы праз суд і спаганяў з адміністрацыі грошы за маральны ды матэрыяльны ўрон. У 1998 г., пасля чарговага звальнення, У. Плешчанка стаў афіцыйна беспрацоўным, далей займаўся выключна грамадска-палітычнай дзейнасцю.
У 1990 г. стварыў у Віцебску (разам з [[Барыс Хамайда|Барысам Хамайдам]], [[Уладзімір Міхайлавіч Падгол|Уладзімірам Падголам]], [[Сяргей Навумчык|Сяргеем Навумчыкам]]) клуб «За дэмакратычныя выбары» і
Быў адным з арганізатараў супраціву дзейнасці [[ГКЧП]] ў Віцебску ў жніўні 1991 г. Падчас путчу У. Плешчанка, Б. Хамайда ды яшчэ некалькі актывістаў стаялі на галоўнай плошчы [[Віцебск|Віцебска]] з плакатамі, пратэставалі супраць дзяржаўнага перавароту. Вёў перамовы з кіраўніцтвам аблвыканкаму, з камандаваннем віцебскай дэсантнай дывізіі пра непадтрыманне імі путчыстаў. Пасля путчу ўзяў пад ахову ад разрабавання будынак віцебскага абкаму партыі.
| |||