Іван Абрамавіч Ермачэнка: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →‎Біяграфія: вычытка
др →‎Біяграфія: вычытка
Радок 8:
3 [[1938]] г. — куратар беларуска-нямецкага супрацоўніцтва, у [[1939]] г. адбыліся перамовы прадстаўнікоў Міністэрства замежных спраў Рэйху з І. Ермачэнкам. Ён прапанаваў нямецкаму боку праект разгрому [[СССР|Савецкага Саюзу]], у якім важную ролю адыгрывала саюзная Германіі беларуская дзяржава. Разам з Васілём Захаркам апрацаваў мемарандум да [[Адольф Гітлер|А.Гітлера]], у якім яны прасілі звярнуць пільную ўвагу на вырашэнне беларускага пытання. У [[1940]] г. заснаваў у [[Прага|Празе]] Беларускі камітэт самапомачы, стварыў уласнае прыватнае выдавецтва, што выпусціла пяць кніг.
 
22 кастрычніка [[1941]] г. міністр усходніх акупаваных тэрыторый прызначыў Ермачэнку старшынёй [[Беларуская народная самапомач|Беларускай народнай самапомачы]] (БНС) ў акупаваным нацыстамі [[Мінск]]у. БНС задумвалася акупацыйнымі ўладамі як дабрачынная арганізацыя для апекі над беднымі слаямі насельніцтва. Але дбаннем самога Ермачэнкі ўдалося стварыць агульнабеларускую арганізацыю, якая займалася не толькі сацыяльнымі праблемамі, але і пытаннямі школьніцтва, культуры, грамадскага жыцця. У чэрвені [[1942]] г. проы БНС быў створаны Вольны корпус беларускай самааховы для барацьбы з партызнамі, на чале якога стаў падпалкоўнік Ермачэнка. Быў дарадчыкам генеральнага камісара Беларусі [[В. Кубэ]]. Друкаваўся ў «[[Беларуская газета (1941)|Менскай (Беларускай) газэце]]». У пачатку [[1943]] г. супраць Ермачэнкі распачало працу СС у Берліне, пабачыўшы ва ўзвышэнні гэтага дзеяча пэўную небяспеку. Каб не надаваць справе палітычнага адцення, была праведзена фінансавая праверка БНС, вынікам якой стала абвінавачанне Ермачэнкі вясною [[1943]] г. у фінансавых злоўжываннях. [[27 красавіка]] [[1943]] г. высланы ў Прагу пад нягляднагляд [[гестапа]]. Пасля забойства Кубэ [[22 верасня]] [[1943]] г. ён быў арыштаваны па падазрэнні ў датычнасці да забойства свайго былога шэфа, прыяцеля, аднадумца.
 
У пачатку 1945 г. выехаў на захад Германіі. Пасля капітуляцыі працаваў у структурах [[Адміністрацыя Аб'яднаных Нацыяў па дапамозе і рэабілітацыі|ЮНРРА]]. Іады ж займеў добрыя дачыненні з амерыканскімі акупацыйнымі ўладамі, у т.л. дзякуючы сяброўству з адным з кіраўнікоў амерыканскай вайсковай адміністрацыі ў Германіі, падпалкоўнікам Ярамірам Поспішылам, з якім пазнаёмілся падчас знаходжання ў Стамбуле. У канцы 1947 — пачатку 1948 гг. пераехаў у [[Нью-Ёрк]]; працаваў лекарам. У маі 1948 г. ён быў прызначаны паўнамоцным паслом [[Беларуская цэнтральная рада|БЦР]] у ЗША. Пабачыўшы складанасці ў справе дапамогі ў прыездзе беларускіх DP і цяжкія ўмовы іх жыцця ў Германіі, Іван Ермачэнка зрабіў спробу наладзіць сувязі са старой беларускай эміграцыяй і пераканаць яе дапамагаць суродзічам у Еўропе, на ўзор украінскай, польскай, рускай дыяспараў.