Канстанцін Барысавіч Езавітаў: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 51:
 
Пасля адступлення бальшавікоў быў [[Падзеі ў Мінску 19 — 21 лютага 1918 года|прызначаны камендантам]] Мінска і Мінскага гарнізона. 25 сакавіка 1918 удзельнічаў у абвяшчэнні незалежнасці [[БНР]], уваходзіў у склад Рады. Займаў пасаду народнага сакратара па ваенных справах (міністра абароны).
[[File:Рада беларускай калоніі ў Латвіі.jpg|thumb|злева|Рада беларускай калоніі ў Латвіі. Сядзяць (справа налева): [[консул БНР у Рызе]] [[Б. Шымковіч]], намеснік старшыні Рады [[А. Сыдяпура]], шэф [[Вайскова-дыпламатычная місія БНР у Латвіі і Эстоніі|Вайскова-дыпламатычнай місіі БНР у Латвіі і Эстоніі]] [[К. Езавітаў]], старшыня Рады [[Я. Данілюк]], прадстаўнік [[Асобны аддзел войскаў БНР у Балтыі|асобага аддзелу БНР у Эстоніі]] [[Мінгрэльскі]]; стаяць сябры Рады: [[Я. Спіцын]], [[В. Найдзёнаў]], [[П. Цвяткоў]], [[В. Быкаў]], [[Р. Казячы]], [[Д. Кадаўва]], [[В. Дзюбанаў]], [[А. Калмановіч]]. [[Рыга]], [[1920]] г. ([[НАРБ]]).]]
 
У 1919—1920 гадах быў кіраўніком [[Вайскова-дыпламатычная місія БНР у Латвіі і Эстоніі|Вайскова-дыпламатычнай місіі БНР у Латвіі і Эстоніі]]. Наладзіў дыпламатычныя стасункі беларускага ўрада з урадамі Украіны, Літвы, Латвіі, Эстоніі і Фінляндыі, звяртаўся з просьбай аб ваеннай дапамозе да ўрада ЗША. Праводзіў працу па арганізацыі беларускага войска, пошуку сродкаў на яго ўзбраенне. Арганізаваў пераход на службу БНР корпуса [[Станіслаў Булак-Балаховіч|С. Булак-Балаховіча]]. У маі 1920 «''за выдатную працу на карысць Беларускай Народнай Рэспублікі''» атрымаў званне генерал-маёра.