Міхаіл Мікалаевіч Піятуховіч: Розніца паміж версіямі

Нарадзіўся з сям'і вясковага праваслаўнага святара. Вучыўся ў [[Магілёўская духоўная семінарыя|Магілёўскай духоўнай семінары]]і. У 1917 скончыў [[Нежынскі гісторыка-філалагічны інстытут]]; быў накіраваны ў [[Петраградскі ўніверсітэт]] для падрыхтоўкі да прафесарскага звання па кафедры рускай мовы і славеснасці. З-за недохопу матэрыяльных умоўсродкаў на пачатку 1920 вымушаны быў пераехаць у [[Адэса|Адэс]]у. З 1921 у [[БССР]]. Публікавацца пачаў у 1921. Актыўна выступаў у друку як крытык і даследчык [[Беларуская літаратура|беларускай літаратур]]ы. З верасня 1921 з'яўляўся членам навукова-тэрміналагічнай камісіі, з лютага 1922 — навуковым супрацоўнікам, а з 1925 — правадзейным членам [[Інбелкульт]]а; з 1929 — правадзейны член [[БелАН]]. Да 1936 г. працаваў ў [[Інстытут літаратуры імя Янкі Купалы НАН Беларусі|Інстытуце літаратуры]] [[БелАН]]<ref>Возвращенные имена: Сотрудники АН Беларуси, пострадавшие в период сталинских репрессий. — Мн., 1992. С. 86—87</ref>.

У 1921—1926 выкладаў беларускую літаратуру ў МБПТ. З лютага 1922 працаваў у [[БДУ]]: дацэнт, з кастр.кастрычніка 1926 – прафесар. У маі 1926 г. стаў дэканам педагагічнага факультэта.

Літаратурна-крытычныя выступленні М. Піятуховіча заўсёды мелі апанентаў, аднак у сярэдзіне 1930-х палеміка выйшла за межы літаратурнай дыскусіі і прыняла характар грубых палітычных абвінавачванняў. М. Піятуховіч вырашыў выехаць з сям'ёй за межы Беларусі (у 1934 ці 1936 г.). Жыў у [[горад Уладзікаўказ|Арджанікідзэ]]; працаваў выкладчыкам-славістам у [[Паўночна-Каўказскі педагагічны інстытут|Паўночна-Каўказскім]] і [[Паўночна-Асецінскі педагагічны інстытут|Паўночна-Асецінскім педагагічных інстытутах]]. Але 9 студзеня 1937 г. ён быў арыштаваны і перавезены ў [[Мінск]]. 19 снежня 1937 г. Ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР прыгавораны да расстрэлу. Рэабілітаваны 27.12.1957.