Радыеактыўны распад: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Goshaproject (размовы | уклад)
Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз мабільную версію сайта
Радок 26:
Ўсё больш лёгкія элементы, акрамя стабільных ізатопаў, маюць радыеактыўныя ізатопы з рознымі перыядамі паўраспаду, вар'іруюцца ад доляй нанасекунды да значэнняў, на шмат парадкаў перавышаюць [[Узрост Сусвету]]. Напрыклад, теллур-128 мае самы доўгі вымераны перыяд паўраспаду з усіх вывучаных радыенуклідаў, ~ 2,2 · 1024 гадоў.
 
Выключэнне па нестабільнасці з элементаў лягчэй вісмута складаюць [[Праметый|праметый]] і [[Тэхнецый|тэхнецый]], якія не маюць доўгажывучых адносна працягласці геалагічных эпох ізатопаў. Найбольш доўгаіснуючы ізатоп тэхнецыя - ду-98 - мае перыяд паўраспаду каля 4,2 млн. гадоў, а самы доўгаіснуючы ізатоп праметыя - праметый-145 - 17,5 млн. гадоў. Таму ізатопы тэхнецыя і праметыя з часу фарміравання Зямлі не захаваліся ў зямной кары і атрыманы штучна.
 
Існуе шмат радыеактыўных ізатопаў, перыяд паўраспаду якіх сувымерны з узростам Зямлі або перавышае яго, таму, нягледзячы на ​​іх радыеактыўнасць, гэтыя ізатопы ўтрымліваюцца ў прыроднай ізатопнай сумесі адпаведных элементаў. Прыкладамі могуць служыць калій-40, ренийрэній-187, рубідый-87, теллур-128 і многія іншыя.
 
Некаторыя з доўгажывучых ізатопаў важны для абсалютнага [[Геахраналогія|геалагічнага датавання]] часу крышталізацыі горных мінералаў, парод і метэарытаў.