Генрых II Набожны: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
арфаграфія
Радок 21:
}}
 
'''Генрых II Набожны''', ({{lang-pl|Henryk II Pobożny}}; [[1192]]—[[1241]]), сын [[Генрых I Барадаты|Генрыха I Барадатага]]. У перыяд з [[1238]] па [[1241]] гадыгод - князь [[Спіс каралёў Польшчы|Князь Польшчы (Кракава)]], князь Сілезіі, князь Вялікай Польшчы.
У перыяд з [[1238]] па [[1239]] гадыгод быў рэгентам Сандаміра і Верхняй Сілезіі.
 
Узначальваў дзесяцітысячную польскую армію ў [[Бітва пры Легніцы, 1241|бітве пад Легніцай]] [[9 красавіка]] [[1241]] года. Палякі пацярпелі паражэнне, а сам ён быў забіты [[мангол]]амі. Яго галаву насадзілі на дзіду і прынеслі да варотаў горада.
Радок 31:
Ён быў другім сынам, але пасля смерці старэйшага брата Баляслава стаў самым старэйшым дзіцем у сям'і. Шэраг аўтараў лічыць, што ён у [[1213]] годзе ўдзельнічаў разам з малодшым братам [[Конрад Кучаравы|Конрадам]] у {{Не перакладзена|ёсць=:pl:Bitwa pod Studnicą|трэба=Бітва пад Студніцай|тэкст=бітве пад Студніцай|мова=поль.}}. Гібель Конрада зрабіла Генрыха адзіным спадчыннікам бацькі.
[[Выява:Saint Hedwig's family.jpg|thumb|Генрых II (другі справа) у асяроддзі. XIV стагоддзе]]
З [[1222]] года суправіцель бацькі. Пасля таго як падчас сустрэчы польскіх князёў у [[Гансава|Гансаве]] ў [[1227]] годзе Генрых Барадаты апынуўсябыў сур'ёзна паранены, роля Генрыха II узрасла. Ён стаў актыўна ўдзельнічаўўдзельнічаць у мерапрыемствахсправах бацькі.
 
У [[1233]]—[[1234]] гадыгадах Генрых II, падчас [[Прускі крыжовы паход|вайны крыжакоў з прусамі]], удзельнічаў у заснаванні горада [[Квідзын|Марыенвердэр]].
 
=== Аднаасобнае кіраванне ===
Пасля смерці ў [[1238]] годзе Генрыха Барадатага, які быў князем сілезскім, вялікапольсківялікапольскім і кракаўскім, усе гэтыя тытулы атрымаў у спадчыну Генрых II. Але астатнія князі высоўвалівыказвалі прэтэнзіі на гэтыя землі. Толькі ў Сілезіі становішча было ўстойліваўстойлівым. Але і там у [[1239]] годзе Генрыху прыйшлося перадаць фактычную ўладу над Верхняй Сілезіяй [[Мешка II Апольскі|Мешку]] і [[Уладзіслаў Апольскі|УладзіславуЎладзіславу Апольскім]], якія дасягнулі паўналецця.
[[Выява:Mon Henrykow Slaskich (1201-1241).JPG|thumb|Чорнай лініяй паказаны межы дзяржавы Генрыха II у 1239 годзе]]
Пасля смерці Генрыха Барадатага [[Атон III, маркграф Брандэнбурга|Атон III Брандэнбургскі]] і [[архібіскуп Магдэбургскі]] ізноў спрабавалі захапіць [[Лебау|Любуш]] і [[Сантак]]. Але ў [[1239]] годзе іх войскі пацярпелі паражэнне. Генрых II змог вырашыць атрыманы ў спадчыну ад бацькі канфлікт з-за падатковых збораў з [[Архібіскупства Гнезненскае|гнезненскім архібіскупам]] Пелкам і [[Уроцлаўская архідыяцэзія|уроцлаўскім біскупам]]<ref>{{cite web