Куба: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Іван Булва (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
Іван Булва (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 106:
На дадзены момант прэзідэнтам Дзяржсавета з’яўляецца Рауль Кастра, які паабяцаў сысці на пенсію у 2018 годзе<ref>[http://finam.info/news/kastro-poobeshal-uyti-na-pensiyu-v-2018-godu/ Кастро пообещал уйти на пенсию в 2018 году. Финам 25.02.2013]</ref>. 5 лістапада 2016 года ў 22:29 па кубінскім часе пасля працяглай хваробы Фідэль Кастра сканаў.
== Дзяржаўны лад і палітыка ==
{{main|дзяржаўны лад і палітыка Кубы}}
Дзеючая Канстытуцыя была ўхваленая ўсенародным рэферэндумам 15 лютага 1976 і ўступіла ў сілу 24 лютага 1976. У чэрвені 2002 у тэкст Канстытуцыі быў занесены шэраг паправак, якія замацавалі сацыялістычны выбар развіцця краіны і кіруючую ролю Кампартыі.
Радок 142 ⟶ 143:
# правінцыя [[правінцыя Гуантанама|Гуантанама]]
== Насельніцтва ==
Куба мае чатыры агульнанацыянальныя тэлеканалы — «Кубавісьён», «Тэле — Ребельдэ», «Эдукатыва», «Эдукатыва II», а таксама кабельным каналам «Кубавісьён інтэрнасіёналь». Маюцца 6 агульнанацыянальных, 56 правінцыйных і муніцыпальных радыёстанцый, вядзецца радыёвяшчанне на краіны Лацінскай Амерыкі. Выходзяць 3 цэнтральныя газеты — штодзённыя «Гранма» (орган Кампартыі) і «Хувентуд рэбельдэ» (газета Саюза маладых камуністаў) і штотыднёвая «Трабахадорэс» (орган Прафцэнтра працоўных), маецца шэраг іншых штотыднёвікаў.▼
== Эканоміка ==
Радок 172 ⟶ 173:
24-25 чэрвеня 2012 года адбыўся афіцыйны візіт на Кубу Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь А. Р. Лукашэнка, падчас якога адбыліся сустрэчы беларускага прэзідэнта і высокапастаўленых членаў урадавай дэлегацыі са Старшынёй Дзяржаўнага Савета і Савета Міністраў Кубы Раулем Кастра, яго першым намеснікам Хасэ Рамонам Мачадо Вентура, а таксама намеснікам Старшыні Савета Міністраў Рыкарда Кабрысасам і міністрам замежных спраў Бруна Радрыгесам Парылья.
== Сувязь і СМІ ==
Пасля перамогі кубінскай рэвалюцыі, урадам Ф. Кастра было прынята рашэнне аб нацыяналізацыі радыёвяшчання, тэлефоннай і радыёсувязі. У далейшым, развіццё тэлекамунікацый апынулася абцяжарана ў сувязі з гандлёва-эканамічнай блакадай, усталяванай ЗША. Тым не менш, у 1960—1980 гады мела месца развіццё сістэм сувязі з боку СССР і сацыялістычных дзяржаў.
Радок 181 ⟶ 182:
На Кубе маецца адзіны аператар мабільнай сувязі — дзяржаўная кампанія ETECSA пад гандлёвай маркай Cubacel. Першапачаткова, мабільныя тэлефоны маглі мець толькі замежнікі, работнікі замежных фірмаў або кубінцы, якія займаюць ключавыя пасады ў дзяржаўным апараце. Пры гэтым, простыя кубінцы, якія жадаюць абзавесціся мабільным тэлефонам, абыходзілі забарону, афармляючы тэлефоны на імя замежных грамадзян<ref>[http://top.rbc.ru/society/28/03/2008/153673.shtml Власти Кубы разрешили гражданам покупать мобильные телефоны] // РБК от 28 марта 2008</ref>. 14 красавіка 2008 года кубінскім грамадзянам было дазволена свабоднае набыццё мабільных тэлефонаў, што стала прычынай масавага распаўсюджвання мабільнай сувязі.
На Кубе дзейнічае стандарт GSM 900, а ў некаторых раёнах Гаваны і курортным Варадэра — GSM 850<ref>[http://ria.ru/world/20081212/157046424.html?ria=d59c18uv2ngmfjqu19ht825etsa0o9cq Плата за подключение к мобильной связи на Кубе снизилась с $120 до $65] // РИА «Новости» от 12 декабря 2008</ref>.
▲Куба мае чатыры агульнанацыянальныя тэлеканалы — «Кубавісьён», «Тэле — Ребельдэ», «Эдукатыва», «Эдукатыва II», а таксама кабельным каналам «Кубавісьён інтэрнасіёналь». Маюцца 6 агульнанацыянальных, 56 правінцыйных і муніцыпальных радыёстанцый, вядзецца радыёвяшчанне на краіны Лацінскай Амерыкі. Выходзяць 3 цэнтральныя газеты — штодзённыя «Гранма» (орган Кампартыі) і «Хувентуд рэбельдэ» (газета Саюза маладых камуністаў) і штотыднёвая «Трабахадорэс» (орган Прафцэнтра працоўных), маецца шэраг іншых штотыднёвікаў.
== Гл. таксама ==
| |||