Касцёл Святога Мікалая (Мір): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др аўтаматычны перанос катэгорыі |
JerzyKundrat (размовы | уклад) |
||
Радок 57:
=== Касцёл ===
Паводле інвентароў 1719, 1721, 1732
[[Выява:Мір. Мікалаеўскі касцёл (02).jpg|180px|міні|злева|Інтэр'ер касцёла]]▼
▲Паводле інвентароў 1719, 1721, 1732 гг. касцёл меў адну вежу на галоўным фасадзе. Да ўвахода ў касцёл вёў мураваны ганак. Уваходныя дзверы былі вялікія двайныя з «форткай». Бабінец асвятляўся праз два акны. З бабінца ў касцёл вялі дзверы сталярскай работы. Падлога ў касцёле была цагляная, часткова выкладзена мармуровымі плітамі. Над сакрысціяй знаходзілася на другім паверсе фундатарскае ложа. Усіх акон налічвалася 13, верхнія вокны мелі алавяную аправу. З абодвух бакоў касцёла размяшчаліся капліцы. У іх налічвалася акон малых акруглых 10. Пад [[хоры|хорамі]] з левага боку, над дзвярамі быў умураваны ў сцяну мармуровы камень з датай асвячэння храма. Усіх алтароў было сем «сніцэрскай работы». Галоўны алтар сталярскай работы меў мураваны прастол. Касцёл, апрача капліц, быў накрыты дахоўкай.
[[Выява:Kasciol s'viatoha Mikalaja, vieza, h.p. Mir.JPG|міні|злева
Зараз касцёл уяўляе сабой мураваную трохнефную трохвежавую [[базіліка|базіліку]]. Цэнтральны неф з паўкруглым [[прэсбітэрый|прэсбітэрыем]] завяршаецца на галоўным фасадзе вялікай квадратнай у плане
=== Інтэр’ер касцёла ===
Унутры цэнтральны неф перакрыты цыліндрычным з [[распалубка]]й, бакавыя — крыжовымі скляпеннямі<ref name="ГККРБ">{{крыніцы/ГККРБ-2009|}}</ref>. На другім ярусе вежы хоры для аргана. Пад апсідай была размешчана прасторная скляпеністая [[крыпта]], у якой знаходзілася каля 30 пахаванняў (у 1866 г. крыпта закапана)<ref name="Дойлідства">{{крыніцы/Дойлідства Беларусі|}}</ref>.▼
▲Унутры цэнтральны неф перакрыты цыліндрычным з [[распалубка]]й, бакавыя
У XVIII ст. унутраную прастору ўпрыгожвалі 9 [[алтар]]оў. У галоўным (першы алтар фундаваў сам Радзівіл Сіротка; быў скончаны ў кастрычніку 1604 г.) трох’ярусным алтары «сталярскай работы» над вялікім абразом Нараджэння Пана знаходзіўся абраз Трох Каралёў (Аб’яўлення Пана), завяршаў кампазіцыю абраз Абразання Пана; пры гэтым на кожнам ярусе была ўсталявана пара фігур святых. У левай наве былі ўсталяваны алтары Найсвяцейшай Тройцы і Перамянення Пана, у правай — брацкі алтар св. Казіміра і алтар Маці Божай Беззаганнай (з вотумамі). Яшчэ 4 алтары — Укрыжавання, св. Антонія, Езуса Антокальскага (усе тры з вотумамі) і св. Яна Непамука — стаялі «пры філярах».
У XIХ ст. кампазіцыя алтароў змянілася (ужо ў 1783 г. 4 алтары былі апісаны як «разваленыя і годныя больш да спалення, чым для апісання») — іх стала 5, і ўсе яны цяпер былі двух’яруснымі. У галоўны алтар была перанесена фігура Езуса Антокальскага (у 1856 г. яе акружалі 39 вотумаў), у другім ярусе быў абраз св. Казіміра. У правым бакавым (у канцы навы) алтары змясцілі абраз Маці Божай з Езусам на руках, у сярэбранай шаце з каронамі (таксама ўпрыгожаны вотумамі), у другім ярусе быў абраз св. Аўгусціна. Левы бакавы алтар быў прысвечаны св. Юзафу, у другім ярусе знаходзіўся тытульны абраз св. Мікалая. Пры правым сярэднім «філяры» стаяў алтар св. Антонія з абразом св. Барбары наверсе. Пры левым — св. Яна Хрысціцеля з абразом Марыі Магдалены наверсе.
Да нашых дзён захаваўся толькі галоўны алтар, створаны напрыканцы XVIII ст., сёння ён рэстаўрыруецца. Над уваходам знаходзіліся арганныя хоры (не захаваліся) на двух слупах, на агароджы якіх былі намаляваны 12 Апосталаў і Пан Езус у цэнтры.
=== Плябанія ===
| |||