Шарль Луі дэ Мантэск’ё: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др Artsiom91Bot перанёс старонку Шарль Луі дэ Мантэск'ё у Шарль Луі дэ Мантэск’ё: ВП:НА |
JerzyKundrat (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 29:
|вікіцытатнік =
}}
'''Шарль Луі дэ
== Біяграфічныя звесткі ==
Скончыў каталіцкі каледж (1705). Вывучаў права ў г. [[Бардо]] і [[Парыж]]. 3 1714 саветнік, з 1716 віцэ-прэзідэнт парламента (суда) Бардо. 3 1726 у Парыжы. У 1729—31 у [[Вялікабрытанія|Вялікабрытаніі]].
Аўтар артыкулаў з [[Энцыклапедыя, альбо Тлумачальны слоўнік навук, мастацтваў і рамёстваў|Энцыклапэдыі, альбо Тлумачальнага слоўніка навук, мастацтваў і рамёстваў]]. Суразмоўца французскага даследчыка спрэчных пытанняў міжнароднага права Габрыеля Маблі.
== Светапогляд ==
У творы «Пра дух законаў» (1747), зыходзячы з антычных палітычных тэорый, вылучаў 3 правільныя формы праўлення ([[дэмакратыя]], арыстакратыя і [[манархія]]) і адну няправільную ([[дэспатыя]]). Найлепшым спосабам недапушчэння дэспатыі лічыў [[раздзяленне ўлад]] на заканадаўчую, выканаўчую, судовую, свабоднае функцыянаванне дэмакратычных інстытутаў грамадзянскай супольнасці і прававой дзяржавы. Прынцыпы раздзялення ўлад і 3 відаў праўлення пакладзены ў аснову палітычнага ўладкавання шэрагу краін Еўропы і [[ЗША]], служаць важнай навукова-тэарэтычнай крыніцай для даследчыкаў і заканадаўцаў. Жорсткасці і бессэнсоўнасці дэспатыэму проціластаўляў сацыяльную роўнзсць грамадэян, палітычны плюраліэм, свабоду слова і друку, забеспячэнне законнасці і асабістай бяспекі грамадзян. У дэмакратыі рухаючай сілай і ўмовай росквіту краіны абвяшчаў доблесць — павагу да законаў і любоў да Айчыны, адданасць кожнай асобы дэмакратычным ідэалам і агульнадзяржаўнай справе. Развіваў канцэпцыю функдыянальнай ролі [[рэлігія|рэлігіі]], якая, на яго думку, паляпшае норавы падданых, змякчае дэспатыэм і садзейнічае падтрыманню сацыяльнага парадку ў грамадстве.
У рамане «Персідскія пісьмы» (1721) крытыкаваў норавы французкага грамадства, яго паказную «цывілізаванась» і адарваную ад жыцця «вучонасць», прыгон з боку ўлады і царквы.
{{зноскі}}
== Літаратура ==
* ''Дубянецкі С.'' Мантэск’ё // {{Крыніцы/БЭ|10}}
{{Эпоха Асветніцтва}}
{{Палітыка}}
|