Габон: Розніца паміж версіямі

Заходнюю частку краіны займае прыбярэжная нізіна шырынёй ад 20 да 300 кіламетраўкм, цэнтральную і ўсходнюю — паўднёвыя прыступкі Паўднёва-Гвінейскага узвышшаўзвышша: горы Шаю і Крыштальныя горы з сярэднімі вышынямі 600-800 метраў. Горы складзены часткова крышталічнымі пародамі, часткова — карбанатамі, што прыводзіць да ачаговага распаўсюджання [[карст]]авых з’яваў. На тэрыторыі Габона выдзелены тры раёны карсту, многія пячоры не адкрытыя дагэтуль. Тоўшчы асадкавых парод прыбярэжнай нізіны ўтрымліваюць вялікія запасыбагатыя нафтынафтай. У Франсвільскім прагіне на ўсход ад гор Шаю маюцца значныя запасы [[марганец|марганцавых]] і ўранавых руд.

Становішча на экватары абумовіла экватарыяльны тып клімату з невялікай гадавой амплітудай тэмператур і значнай колькасцю ападкаў, на поўдні і ўсходзе з’яўляецца непрацяглы сухі сезон, а на паўднёвым усходзе, на плато Батэке — дык нават і працяглы. Буйнейшая рака Габона — [[Агавэ]], даўжынёй 1200 км. Вільготныя экватарыяльныя лясы займаюць каля 80 % тэрыторыі Габона. На ўсходзе маюцца ўчасткі саван, саваны цэнтральнай часткі краіны другасныя. Унікальныя [[мангры|мангравыя]] экасістэмы ўбярэжжа Гвінейскага заліва. Асабліва значыязначныя плошчы мангравых лясоў у эстуарыі ракі Муні на мяжы з Экватарыяльнай Гвінеяй. У 2002 годзе на 10 % тэрыторыі Габона была створана Нацыянальная сістэма паркаў, што аб’ядноўвае 13 нацыянальных паркаў. Па паказчыку долі прыродаахоўных тэрыторый Габон — адзін з сусветных лідараў. У Габоне пражывае буйнейшая ў свеце папуляцыя [[гарыла]]ў.