Гаўрыла Іванавіч Гарэцкі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
вікіфікацыя, афармленне
→‎Біяграфія: вікіфікацыя
Радок 32:
У [[1927]] Г. Гарэцкага прызначаюць дырэктарам новага [[Інстытут эканомікі НАН Беларусі|Беларускага навукова-даследчага інстытута сельскай і лясной гаспадаркі]] пры [[Савет Народных Камісараў БССР|СНК БССР]]. На гэтай пасадзе ён займаўся арганізацыяй сельскагаспадарчай навукі і практыкі. Летам 1927 г. Гарэцкі зноў едзе ў камандзіроўку ў Польшчу і Германію. У канцы 1928 28-гадовага дырэктара інстытута выбіраюць правадзейным членам [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|Беларускай акадэміі навук]], у якую рэарганізавалі Інбелкульт. Ён быў самым маладым сярод акадэмікаў-заснавальнікаў акадэміі і застаецца дагэтуль наймаладзейшым сярод абраных акадэмікаў.
 
[[24 ліпеня]] [[1930]] года Г. Гарэцкі арыштаваны ДПУ БССР па {{нп3|Справа Працоўнай сялянскай партыі|справе «Працоўнай сялянскай партыі»|ru|Дело Трудовой крестьянской партии}}. [[6 снежня]] пазбаўлены звання акадэміка. Асуджаны паводле пастановы калегіі {{нп3|АДПУ пры СНК СССР|АДПУ СССР|ru|ОГПУ при СНК СССР}} [[30 мая]] [[1931]] як "«кіраўнік контррэвалюцыйнай арганізацыі «Працоўная„Працоўная сялянская партыяпартыя“» да вышэйшай меры пакарання. [[6 чэрвеня]] 1931 прысуд заменены на 10 гадоў ППК. {{нп3|Этап|Этапаваны|ru|Этап}} ў {{нп3|Белбалтлаг|Беламорска-Балтыйскі лагер НКУС|ru|Белбалтлаг}} [[Карэла-Фінская ССРСавецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Карэла-Фінскай АССР]]. Вызвалены датэрмінова [[5 кастрычніка]] [[1934]]. Зноў арыштаваны ў кастрычніку [[1937]], праз тры месяцы вызвалены. У [[1938]] годзе арыштаваны яшчэ раз. [[8 мая]] 1938 асуджаны да расстрэлу. Больш за год ён прабыў у турме, але застаўся жывым.
 
Гаўрыла Гарэцкі ў ГУЛАГу трапіў у Беламорска-Балтыйскі камбінат НКУС (пас. [[Мядзведжагорск|Мядзведжая Гара]] ў [[Карэлія|Карэліі]]), дзе ў 1931-39 г. працаваў навуковым супрацоўнікам і інжынерам-геолагам на ўзвядзенні Беламорска-Балтыйскага канала і звязаных з ім гідратэхнічных збудаванняў, такіх як Туломская{{нп3|Туломскія ГЭС||ru|Туломские ГЭС}}, {{нп3|Рыбінская ГЭС|Рыбінскі гідравузел|ru|Рыбинская ГЭС}} {{нп3|Валгабуд|Валгабуда|ru|Волгострой}} і інш. У 1939-42 г.гадах ён — галоўны геолаг у сістэме Галоўпрамбуда і Наркамата абароны НКУС (у прыватнасці, у 1939-40 г.гадах — галоўны геолаг Салікамскага гідравузла НКУС), з 1942 — у арганізацыях {{нп3|Гідрапраект|Гідрапраекта|ru|Гидропроект}} НКУС, дзе працаваў па 1968 на пасадах ад галоўнага геолага да намесніка начальніка аддзела і галоўнага спецыяліста аддзела інжынернай геалогіі (г. [[Дзедаўск|Дзедаўск]] [[Маскоўская вобласць|Маскоўскай вобласці]]), пазней — галоўным кансультантам (да 1973).
 
У часы вайны працаваў на ўзвядзенні абарончых збудаванняў. Пасля ўдзельнічаў у геолага-інжынерных вышуканнях і будоўлях амаль усіх найбуйнейшых ГЭС у еўрапейскай частцы Расіі і Украіны (Горкаўская, Куйбышаўская, Саратаўская, Канеўская, Кахоўская, Цымлянская і інш.), каналаў (Волга-Данскі, Сальскі, Азоўскі і інш.), вадасховішчаў, абвадняльных, арашальных і шлюзавых сістэм.