Вячаслаў Васілевіч Багдановіч: Розніца паміж версіямі

Скончыў [[Віцебская духоўная семінарыя|Віцебскую духоўную семінарысемінарыю]]ю, [[Кіеўская духоўная акадэмія|Кіеўскую духоўную акадэміакадэмію]]ю са ступенню кандыдата багаслоўя (1903). З 6.11.1903 выкладчык біблейскай і царкоўнай гісторыі ў Віцебскай праваслаўнай семінарыі. З 18.5.1907 інспектар [[Мінская духоўная семінарыя|Мінскай]], з восені 1907 [[Літоўская духоўная семінарыя|Літоўскай (Віленскай) духоўных семінарыясемінарыяў]]ў. У 1915 эвакуіраваўся з семінарыяй у [[Разань]]. У 1919 вярнуўся ў [[Вільня|Вільню]], прызначаны рэктарам семінарыі.

Удзельнічаў у Памесным Саборы Расійскай (Рускай) праваслаўнай царквы (1917—18) пра які напісаў некалькі спецыяльных артыкулаў і надрукаваў дзённік удзельніка Сабора. Быў адказным рэдактарам «[[Литовские епархиальные ведомости|Литовских Епархиальных Ведомостей]]» з 1919 да 20.10.1922, калі пастановай Віленскай духоўнай кансісторыі выданне было зачынена. У верас. 1921 уступіў у [[Таварыства беларускай школы]]. Захоўваючы вернасць Патрыярху, адмовіўся прыняць аўтакефалію Польскай царквы, за што пастановай [[архіепіскап Варшаўскі|архіепіскапа ВаршаўскВаршаўскага]]ага Георгія звольнены з пасады рэктара семінарыі і рэдактара «Литовских Епархиальных Ведомостей». У кастр. 1922 арыштаваны польскімі ўладамі з [[архіепіскап Літоўскі і Віленскі|архіепіскапам Літоўскім і Віленскім]] [[Елеўферый (Богаяўленскі)|Елеўферыем (Богаяўленскім)]] і вывезены ў [[Кракаў]]. Мітрапалітам Дзіянісіем адлучаны ад [[Польская аўтакефальная царква|Польскай аўтакефальнай царквцарквы]]ы.

У канцы 1922 абраны ў сенат II Рэчы Паспалітай. Актыўны змагар за правы беларусаў у Польшчы. У 1930 абраны сенатарам на другі тэрмін. Са святаром Лукой Голадам арганізаваў у [[Вільня|ВільнВільні]]і адзіны ва ўсёй Польшчы праваслаўны прыход, які падпарадкоўваўся патрыярху Ціхану і служыў у ім псаломшчыкам (1924—36). Пасля дзесяцігадовага існавання Патрыяршая абшчына ў Вільні адміністрацыйнымі ўладамі была разгромлена, а яе храм апячатаны (1936). Выступаючы ў сенаце (1929) паведаміў пра сапраўднае становішча Праваслаўнай царквы, пра гвалт, канфіскацыю маёмасці, нацыянальныя прыцясненні. З 1930 выкладаў у Віленскай рускай гімназіі імя А. Пушкіна і ў жаночым епархіяльным вучылішчы.

Вядомы і як кампазітар, аўтар музыкі да некалькіх рамансаў на словы [[А. Пшчолка|А. ПшчолкПшчолкі]]і. Паводле звестак [[А. Клімовіч]]а, у 1920-я г. яму прыпісвалася аўтарства раманса «Зорка Венера» на словы [[М. Багдановіч]]а.

У 1920—30-я г. член [[Беларускі нацыянальны камітэт, Вільня|Беларускага нацыянальнага камітэта (БНК)]] у Вільні. Да 28.11.1933 старшыня Царкоўнай праваслаўнай камісіі пры БНК. Адзін з заснавальнікаў і кіраўнікоў [[Праваслаўнае беларускае дэмакратычнае аб'яднанне|Праваслаўнага беларускага дэмакратычнага аб'яднанняаб’яднання ў Вільні]], уваходзіў у [[Беларускі пасольскі клуб]]. У 1939 арыштаваны польскай дэфензівай як праціўнік аўтакефаліі. Заключаны ў [[Віленская турма|Віленскую турмтурму]]у, адкуль этапаваны ў [[Бяроза-Картузскі канцлагер]]. З наступам Чырвонай арміі ахова лагера ўцякла, і зняволеныя вызваліліся. У верас. [[1939]] арыштаваны органамі [[НКУС]]. Па заяве пракуратуры СССР сярод асуджаных не значыцца. Па прыватных сведчаннях, расстраляны ў [[Вілейская турма|Вілейскай турмтурме]]е НКВД неўзабаве пасля арышту.<ref>Маракоў Л. Рэпрэсаваныя праваслаўныя свяшчэнна- i царкоўнаслужыцелi Беларусi. 1917—1967.</ref>