Анекдот: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Даследаванні беларускіх анекдотаў, меркаванні пра іх. |
||
Радок 1:
'''Анекдот''' ({{lang-fr|anecdote}}<ref name=pr>{{Крыніцы/Слоўнік іншамоўных слоў|1}}, С.95</ref> — байка, небылічка; ад {{lang-gr|ἀνέκδοτоν}} — неапублікаваны) — [[фальклор]]ны жанр, кароткая смешная гісторыя, звычайна перадаецца з вуснаў у вусны. Часцей за ўсё анекдотам уласціва нечаканая сэнсавая развязка ў самым канцы, якая і нараджае [[смех]]. Гэта можа быць гульня слоў, розныя значэнні слоў, сучасныя асацыяцыі, якія патрабуюць дадатковых ведаў: сацыяльных, літаратурных, гістарычных, геаграфічных і г. д. Анекдоты ахопліваюць практычна ўсе сферы чалавечай дзейнасці. Існуюць анекдоты пра сямейнае жыццё, палітыку. У большасці выпадкаў аўтары анекдотаў невядомыя.
Навуковым даследаваннем беларускіх анекдотаў, найперш пра палітыку, у канцы 1990-х — пачатку 2000-х гадоў займалася Амандзін Рэгамэ з Францыі<ref name=":0">http://belisrael.info/?p=13161</ref>. У 2015 г. доктарскую дысертацыю на падобную тэму абараніла беларуска Настасся Астапава<ref name=":1">http://belisrael.info/?p=15406</ref>. Кандыдат фізіка-матэматычных навук Юрый Дракахруст у 2017 г. сцвярджаў, што ў Беларусі, у адрозненне ад СССР, «Анекдота як грамадскай з'явы няма»<ref>https://news.tut.by/economics/567677.html</ref>. З ім не згаджаюцца як фалькларыстка Н. Астапава<ref name=":1" />, так і палітолаг Вольф Рубінчык, які заўважае, што «анекдоты пра Лукашэнку пачалі ствараць і пераказваць ледзь не з моманту яго абрання ў 1994 годзе... палітычныя анекдоты ў Беларусі рана спісваць ва ўтыль»<ref name=":0" />.
{{зноскі}}
| |||