Фёдар Антонавіч Угначоў: Розніца паміж версіямі

|дата нараджэння = 02.01.1913

|дата смерці = 18.04.1986

'''Фёдар Антонавіч Угначоў''' ([[2 студзеня]] [[1913]], в. [[Вёска Слабада, Чавускі раён|Слабада]], Горская воласць, {{МН|Чавускі павет|ў Чавускім павеце}}, [[Магілёўская губерня]], [[Расійская імперыя]]<ref>Цяпер {{МН|Горацкі раён|у Горацкім раёне}}, [[Магілёўская вобласць]]</ref> — [[18 красавіка]] [[1986]]), [[Слабадзея]], [[Ціраспальскі раён]], [[Малдаўская ССР]]<ref>Цяпер {{МС|Прыднястроўская Малдаўская Рэпубліка|у Малдове}}</ref>) — савецкі ваенны. Удзельнік [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]]. [[Герой Савецкага Саюза]] ([[1945]]). [[Старшыня (воінскае званне)|Старшыня]].

Фёдар Антонавіч Угначоў нарадзіўся [[2 студзеня]] [[1913]] года ([[21 снежня]] [[1912]] года  — па старым стылі) у вёсцы [[Вёска Слабада, Чавускі раён|Слабада]] Чавускага павета [[Магілёўская губерня|Магілёўскай губерні]] (цяпер Горацкага раёна [[Магілёўская вобласць|Магілёўскай вобласці]] [[Беларусь|Рэспублікі Беларусь]]) у сялянскай сям'ісям’і. [[Беларусы|Беларус]]. Адукацыя 6 класаў сельскай школы. З 16 гадоў працаваў у калгасе. У 1931 годзе перайшоў працаваць у Горацкі леспромхоз. У 1935 годзе прызваны ў рады [[Рабоча-сялянская Чырвоная армія|Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі]]. Служыў у горадзе [[Горад Кола, Мурманская вобласць|Кола]] на [[Кольскі паўвостраў|Кольскім паўвостраве]]. Дэмабілізаваўшыся ў 1937 годзе, вярнуўся ў калгас. Перад вайной працаваў брыгадзірам паляводчай брыгады, затым загадчыкам фермай.

У жніўні 1941 года пайшоў на фронт. Ваяваў на [[Ленінградскі фронт|Ленінградскім]], {{нп3|Паўднёвы фронт, 2-га фармавання|Паўднёвым|ru|Южный фронт (2-го формирования)}}, [[4-ы Украінскі фронт|4-м]] і [[3-і Украінскі фронт|3-м Украінскіх франтах]]. Двойчы быў паранены. 1 кастрычніка 1944 года старшына Ф.  А.  Угначоў прыбыў у размяшчэнне 1052-га стралковага палка 301-й стралковай арміі 5-й ударнай арміі 1-га Беларускага фронту і быў прызначаны камандзірам аддзялення. У складзе дывізіі Фёдар Антонавіч удзельнічаў у [[Вісла-Одэрская аперацыя|Вісла-Одэрскай аперацыі]]. Асабліва вызначыўся ў баях за Кюстрынскі плацдарм у раёне населенага пункта Ортвіг.

3 лютага 1945 года пасля гібелі камандзіра ўзвода старшыня Ф.  А.  Угначоў прыняў камандаванне на сябе. Пад яго камандаваннем узвод адбіў сем контратак прераўзыходзячых сіл ворага, знішчыўшы тры танкі, бронетранспарцёр і да сотні варожых салдат. За ходам бою сачыў, прыбыўшы на назіральны пункт [[маршал Савецкага Саюза]] [[Георгій Канстанцінавіч Жукаў|Г.  К.  Жукаў]]. Па яго загаду ўсе байцы батальёна, у які ўваходзіў і ўзвод Угначева, былі прадстаўлены да высокіх узнагарод, а тыя, хто асабліва вылучыўся  — да звання Героя Савецкага Саюза. Ужо пазней старшыня Угначоў даведаўся, што яго ўзвод сваімі дзеяннямі сцягнуў на сябе значныя сілы немцаў, прымусіўшы іх аслабіць абарону на іншых участках. Дзякуючы гэтаму астатнія часткі дывізіі з мінімальнымі стратамі фарсіравалі Одэр на поўнач і істотна пашырылі плацдарм.

Праз тры дні пасля бою старшына Ф.  А.  Угначоў быў прадстаўлены да звання Герой Савецкага Саюза. У прадстаўленні камандзір 1052-га стралковага палка гвардыі палкоўнік А.  І.  Пешкаў пісаў: «Умела камандуючы ўзводам, старшына Угначоў натхняў байцоў асабістым прыкладам адвагі і адвагі...адвагі… Праяўленыя старшыной доблесць і геройства забяспечылі замацаванне плацдарма на левым беразе ракі Одэр». [[6 красавіка]] [[1945]] года ўказ аб прысваенні старшыне Ф.  А.  Угначову звання Героя Савецкага Саюза быў падпісаны. Вайну Фёдар Антонавіч скончыў у Берліне.

Дэмабілізаваўшыся ў снежні 1945 года Ф.  А.  Угначоў вярнуўся ў родныя мясціны і працаваў у лясной гаспадарцы. У пачатку 1950-х гадоў пераехаў у Свярдлоўскую вобласць, дзе працаваў канавозчыкам на конным двары Сотрынскага леспрамгаса. У 1955 годзе ўступіў у шэрагі [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|КПСС]]. У 1970-х пераехаў у пасёлак [[Слабадзея]] [[Малдаўская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Малдаўскай ССР]] (цяпер горад Слабадзея [[Прыднястроўе|Прыднястроўскай Малдаўскай Рэспублікі]]). Памёр Фёдар Антонавіч [[18 красавіка]] [[1986]] года. Пахаваны ў горадзе Слабадзея.

* ''Лившиц В. М.'' Герои Советского Союза  — уроженцы Горецкого района. Горки: 1999. С. 23-27.

* ''Ліўшыц В. М.'' Горацкай зямлі  — адважныя сыны. Горкі: 1994. С. 11, 13