Васіль Рыгоравіч Супрун: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 1:
{{навуковец}}
{{цёзкі2|Супрун}}
'''Васіль Рыгоравіч Супрун''' ({{ДН|10|3|1926}}, [[вёска Глоўсевічы]], ([[Слонімскі павет, Польская Рэспубліка|Слонімскі павет]], [[Навагрудскае ваяводства, Польшча|Навагрудскае ваяводства]]), цяпер {{МН|Слонімскі раён|у Слонімскім раёне|}}, [[Гродзенская вобласць]]  — {{ДС|2|5|2007}}, {{МС|Слонім||}})  — беларускі [[паэт]], [[краязнавец]], [[археолаг]].
 
== Біяграфія ==
Скончыў тры курсы [[Слонімская настаўніцкая семінарыя|Слонімскай настаўніцкай семінарыі]] (1944). З 1944 да 1947 працаваў дырэктарам і настаўнікам у школах вёсак [[Міжэвічы (Слонімскі раён)|Міжэвічы]] і [[Глоўсевічы]] Слонімскага раёна. У маі 1946 разам з сябрамі М.Ракевічам, М.Чыгрынам, А.Гардзейкам і іншымі стварыў у Слоніме беларускую патрыятычную падпольную групу «Чайка». Арыштаваны 6 чэрвеня 1947. Амаль паўгода знаходзіўся ў баранавіцкай следчай турме «[[Крывое кола]]» і мінскай «[[амерыканка (Мінск)|амерыканцы]]». 21 лістапада 1947 Ваенны трыбунал войскаў МУС Беларускай акругі ў Мінску паводле артыкулаў 63-1 і 76 КК БССР (здрада радзіме і антысавецкая агітацыя) асудзіў Супруна на 25 гадоў пазбаўлення волі і 5 гадоў паражэння ў правах з [[канфіскацыя маёмасці|канфіскацыяй маёмасці]]. Пакаранне адбываў у лагерах [[Інта|ІнтІнты]]ы і [[Варкута|Варкуты]]. У зняволенні падтрымліваў тайную міжлагерную перапіску з паэтэсай [[Ларыса Геніюш|Ларысай Геніюш]]. Вызвалены паводле рашэння Камісіі Вярхоўнага Савета СССР ад 16 чэрвеня 1956 са зняццем судзімасцi і з дазволам вярнуцца ў Беларусь.
 
У [[Слонім]] вярнуўся ў снежні [[1956]], дзе адразу быў узяты на спецулік з забаронай працаваць па спецыяльнасці. Вымушаны быў пакінуць Слонім; працаваў будаўніком. З [[1963]] праводзіў даследаванні археалагічных помнікаў. З [[1968]] навуковы супрацоўнік [[Брэсцкі абласны краязнаўчы музей|Брэсцкага абласнога краязнаўчага муземузея]]я. У 1969 скончыў [[гістарычны факультэт БДПУ|гістарычны факультэт]] [[Мінскі педагагічны інстытут|Мінскага педагагічнага інстытута]]. Нягледзячы на перашкоды, у канцы [[1980-я|1980-х]] г. здолеў прабіцца ў друк са сваёй палітычнай паэзіяй. Член [[СП Беларусі]] з 1995.
 
У [[Слонім]] вярнуўся ў снежні [[1956]], дзе адразу быў узяты на спецулік з забаронай працаваць па спецыяльнасці. Вымушаны быў пакінуць Слонім; працаваў будаўніком. З [[1963]] праводзіў даследаванні археалагічных помнікаў. З [[1968]] навуковы супрацоўнік [[Брэсцкі абласны краязнаўчы музей|Брэсцкага абласнога краязнаўчага музе]]я. У 1969 скончыў [[гістарычны факультэт БДПУ|гістарычны факультэт]] [[Мінскі педагагічны інстытут|Мінскага педагагічнага інстытута]]. Нягледзячы на перашкоды, у канцы [[1980-я|1980-х]] г. здолеў прабіцца ў друк са сваёй палітычнай паэзіяй. Член [[СП Беларусі]] з 1995.
== Творы ==
* Крык: Вершы. Мн., 1993;
* Рэха абуджаных дзён: Вершы. Мн., 1994;
* За смугою часу: Даследаванні і меркаванні. Мн., 1994;
* Незабыўныя «ксівы»: Вершы з падпольнай канцлагернай перапіскі з Ларысай Геніюш. Гродна, 1998;
* Жыць для Беларусі: Вершы. Мн., 1998.
* Дзеі над Шчарай (з гісторыі зямлі Слонімскай). Слонім, 2000.
 
Радок 20:
== Літаратура ==
* {{крыніцы/БЭ|15}}
{{Бібліяінфармацыя}}
 
{{DEFAULTSORT:Супрун}}
[[Катэгорыя:АсобыПостаці беларускага краязнаўства]]
[[Катэгорыя:Постаці беларускагабеларускай краязнаўства‎археалогіі]]
[[Катэгорыя:Постаці краязнаўства]]
[[Катэгорыя:Постаці беларускай археалогіі‎]]
[[Катэгорыя:Постаці археалогіі‎]]
[[Катэгорыя:Паэты Беларусі]]
[[Катэгорыя:Паэты паводле алфавіта]]