У [[1969]] годзе паступіў у [[Тбілісі|Тбіліскае]] вышэйшае [[Артылерыя|артылерыйскае]] каманднае вучылішча, якое скончыў у [[1972]] годзе. Потым у 1972—[[1978]] гадах служыў у [[Далёкаўсходняя ваенная акруга|Далёкаўсходняй ваеннай акрузе]]<ref>''Муса Мурадов, Алла Барахова, Николай Гулько.'' [http://www.kommersant.ru/doc.aspx?DocsID=554038 Из-под Чечни достали] // Коммерсант-Власть, 14.03.2005. — № 10 (613)</ref> вў в/ч 20119<ref>''Феськов В. И., Калашников К. А., Голиков В. И.'' Советская армия в годы «холодной войны» (1946—1991). — Томск: Изд-во Том. ун-та, 2004. — ISBN 5-7511-1819-7</ref>, дыслакаванай у сяле {{нп5|Платона-Аляксандраўскае|Платонаўка|ru|Платоно-Александровское}} {{нп5|Ханкайскі раён|Ханкайскага раёна|ru|Ханкайский район}} на беразе возера [[Ханка (возера)|Ханка]]<ref>''Константин Сизиков.'' [http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:VwrY5OK1-NoJ:daily.novostivl.ru/archive/?f%3Dlf%26t%3D050617c07+%22%D0%BC%D0%BE%D1%82%D0%BE%D1%81%D1%82%D1%80%D0%B5%D0%BB%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%B9+%D0%9F%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D1%86%D0%BA%D0%BE%D0%B9+%D0%B4%D0%B8%D0%B2%D0%B8%D0%B7%D0%B8%D0%B8%22+site:novostivl.ru&cd=1&hl=ru&ct=clnk Ханкайский взлёт Аслана Масхадова] // Ежедневные новости (Владивосток), 17.06.2005.</ref>. Займаў пасады камандзіра агнявога ўзвода, камандзіра батарэі, начальніка штаба артылерыйскага дывізіёна і намесніка камандзіра дывізіёна. Член [[КПСС|Камуністычнай партыі Савецкага Саюза]] з [[1972]] года<ref>[http://goldnike-777.blogspot.de/2013/03/blog-post_10.html Моя политика: Россия: ПОМНИТЬ и НЕНАВИДЕТЬ ВЕЧНО - ЛИБЕРАЛЬНЫЕ (жидовские) МОРДЫ ВРАГОВ РОССИЯН ! (видео)]</ref>. У 1978 годзе паступіў у [[Санкт-Пецярбург|Ленінградскую]] {{нп5|Міхайлаўская ваенная артылерыйская акадэмія|Ваенна-артылерыйскую акадэмію ім. М. І. Калініна|ru|Михайловская военная артиллерийская академия}}, якую ў [[1981]] годзе скончыў з адзнакай. Паводле дакументаў, у акадэміі ён лічыўся {{comment|Асланам|Ослан замест Аслана}}, а аднакурснікі клікалі яго Алегам<ref name="kp.ru">''Алёна Бобрович.'' [http://www.kp.ru/daily/23475.4/37637/ Главарь боевиков подавлял восстание в Литве] // Комсомольская правда (Санкт-Петербург), 10.03.2005.</ref>. Яны адзначалі, што ён тады не прытрымліваўся мусульманскай веры і быў неабыякавы да спіртнога<ref name="kp.ru"/>.
Потым у [[1981]] годзе быў скіраваны ў [[Паўднёвая група войскаў|Паўднёвую групу войскаў]] (г. Кечкемет, [[Венгрыя]]), дзе паслядоўна займаў пасады камандзіра дывізіёна, начальніка штаба палка, а потым — камандзіра 198-га самаходнага артылерыйскага палка [[19-я асобная механізаваная брыгада|19-й гвардзейскай танкавай дывізіі]], у якой займаў пасаду начальніка штаба 407-ы гвардзейскага самаходнага артылерыйскага ордэнаў Багдана Хмяльніцкага і Аляксандра Неўскага палка, г. [[Тата]].
