Сафокл: Розніца паміж версіямі

 

Сын Сафокла — Іяфон сам стаў афінскім трагікаў.

== Біяграфічныя звесткі ==

Граў важную ролю пры ўвядзенні ў [[Старажытныя Афіны|Афінах]] культу Асклепія ([[420 да н.э.|420]]—[[419 да н.э.]]), і за гэта, відаць, атрымаў і рэлігійныя гонары — пасля смерці, як паўбог, атрымаў імя Дэксій.

На беларускую мову творы Сафокла перакладалі Ю. Дрэйзін, Л. Баршчэўскі.

 

== Змены ў пастаноўцы дзеянні ==

Адпаведна поспехам, якімі трагедыя была абавязаная Сафокла, ім зробленыя новаўвядзенні ў сцэнічнай пастаноўцы п'ес. Так, ён павялічыў лік акцёраў да трох, а лік харэўтаў з 12 да 15, скараціўшы ў той жа час харавыя часткі трагедыі, удасканаліў дэкарацыі, маскі, наогул бутафорскі бок тэатра, унёс змену ў пастаноўку трагедый у выглядзе тэтралогіі, хоць не вядома ў дакладнасці, у чым гэтая перамена складалася. Нарэшце, ён жа ўвёў ва ўжыванне размаляваныя дэкарацыі. Усе перамены мелі мэтай паведаміць хаду драмы на сцэне больш руху, узмацніць ілюзію гледачоў і ўражанне, што атрымліваецца з трагедыі. Захоўваючы за прадстаўленнем характар ​​ўшанавання бажаства, святарства, якім была трагедыя першапачаткова, па самым паходжанні свайго з культу Дыяніса, Сафокл ачалавечыў яго значна больш, чым Эсхіл. Ачалавечванне легендарнага і міфічнага свету багоў і герояў рушыла ўслед непазбежна, як толькі паэт засяродзіў сваю ўвагу на больш глыбокім аналізе душэўных станаў герояў, якія былі вядомыя публіцы да гэтага часу толькі па знешніх пракудам іх зямнога жыцця. Адлюстраваць душэўны свет напаўбагоў магчыма было няйначай, як рысамі простых смяротных. Пачатак такому абыходжанню з легендарным матэрыялам пакладзена было бацькам трагедыі, Эсхілам: дастаткова нагадаць створаныя ім вобразы Праметэя або Орэста; Сафокл пайшоў далей па слядах папярэдніка.