Якаб Пірлінг: Розніца паміж версіямі

Сын [[Баварскае курфюрства|баварскага]] купца<ref>[http://www.biographien.ac.at/oebl/oebl_P/Pierling_Jakob_1784_1870.xml Pinsker, A. Pierling, Jakob (1784—1870), Ordensmann]</ref>. [[16 верасня]] [[1803]] г. у [[Даўгаўпілс|Дынабургу]] прыняты ў [[Таварыства Ісуса]]. У [[Полацкі езуіцкі калегіум|Полацкім езуіцкім калегіуме]] вывучаў філасофію (1805—1807) і тэалогію (1807—1811). Пасля заканчэння навучання застаўся ў сваёй альма-матэр. Прафесар грамадзянскай і ваеннай архітэктуры (1811—1816) і [[Нямецкая мова|нямецкай мовы]] (1813—1819), рэгент канвікта [[Полацкая езуіцкая акадэмія|Полацкай езуікай акадэміі]]. У 1819—1820 гг. - рэгент канвікта і прафесар французскай мовы ў [[Віцебск]]у.

Ва ўспамінах Атона Слізня, які разам з братамі Рафалам і Мячыславам знаходзіліся ў полацкім канвікце апошнія чатыры гады яго існавання, Я.Пірлінгу даецца вельмі станоўчая характарыстыка: ''"Старэйшым у канвікце, альбо рэгентам, быў ксёндз Пірлінг, немец па нацыянальнасці, але які гаварыў на чыстай польскай мове. Тут таксама прысутнічалі некалькі канвіктарскіх ксяндзоў: Гавот, Менет, Плаквін - французы і два палякі: Цеханавецкі і Фельержамб. З іх толькі Гавоту і Цеханавецкаму мы не сімпатызавалі, а астатніх любілі, а больш за ўсіх рэгенса, які быў высокі і хударлявы, яшчэ дастакова малады, з прывабным і ясным тварам і на дзіва лёгка выклікаў да сябе прыхільнасць"''<ref>Блинова, Т.Б. Иезуиты в Беларуси. Роль иезуитов в организации образования и просвещения / Т.Б. Блинова. – Гродно : ГрГУ, 2002. – С. 214.</ref>. У 1819—1820 гг. Пірлінг працаваў рэгентам канвікта і прафесарам французскай мовы ў [[Віцебск]]у.