Францішак Караў: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
Sniezhanj (размовы | уклад)
Няма тлумачэння праўкі
Радок 21:
}}
{{Цёзкі2|Караў}}
'''Францішак Ка́раў''' , (Францішак-Ксаверый Караў, {{ДН|10|12|1731}}, цяпер [[Аршанскі раён]], [[Віцебская вобласць]], [[Беларусь]] — {{ДС|30|7|1802}}) — беларускі [[архітэктар]], прадстаўнік архітэктуры [[архітэктура барока|архітэктуры барока]]; [[педагог]]. Прафесар архітэктуры<ref name="БЭ">Караў Францішак. {{крыніцы/БЭ|8}}</ref>. Генеральны вікарый [[Езуіты|Таварыства Ісуса]] (1799-1802).
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў англійскай сям'і, якая асела ў Беларусі. У [[1754]] годзе ўступіў у [[ордэн езуітаў]]. Вучыўся ў [[Аршанскі езуіцкі калегіум|езуіцкіх калегіумах Оршы]] і [[Пінскі езуіцкі калегіум|Пінска]], потым вывучаў архітэктуру ў [[Полацк]]у ў [[Г. Лянкевіч|Габрыэля Лянкевіч]]а. З [[1768]] года працаваў у [[Полацкі езуіцкі калегіум|Полацкім езуіцкім калегіуме]] як выкладчык [[філасофія|філасофіі]] і [[матэматыка|матэматыкі]] і прэфект будаўніцтва (1768-1772), а потым яеяк выкладчык архітэктуры (1772-1773).
 
З [[1779]] года - віцэрэктар, а з [[1782]] года - рэктар [[Аршанскі езуіцкі калегіум|Аршанскага езуіцкага калегіума]] і адначасова правінцыял Беларусі<ref name="БЭ" />. З [[1785]] года - асістэнт Генеральнагагенеральнага вікарыя Габрыэля Лянкевіча. У [[1786]] годзе прызначаны рэктарам Полацкага калегіума. Пасля скону ў лістападзе [[1798]] г. Габрыэля Лянкевіча з дазволу [[Павел I (імператар расійскі)|імператара Паўла І]] Ф.Караў склікаў ІІІ Генеральную кангрэгацыю Таварыства Ісуса (праходзіла з [[27 студзеня]] па [[4 лютага]] [[1799]] г.), якая адзінагалосна абрала яго генеральным вікарыем<ref>Блинова, Т.Б. Иезуиты в Беларуси. Роль иезуитов в организации образования и просвещения / Т.Б. Блинова. – Гродно : ГрГУ, 2002. – С. 136.</ref>. Пасля зацявярджэння езуіцкага ордэна ў Расіі папам [[Пій VII (Папа Рымскі)|Піям VII]] у сакавіку [[1801]] года Караў стаў Генеральным вікарыем Таварыства Ісуса ў Расіі.
 
Кіраваў будаўніцтвам [[Полацкі езуіцкі касцёл|езуіцкага касцёла]] ў [[Полацк]]у<ref name="БЭ" />. У [[1763]]–[[1764]] гг. удзельнічаў у манументальна-дэкаратыўным аздабленні [[Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі, Мінск|касцёла езуітаў]] у [[Мінск]]у<ref>[http://media.catholic.by/nv/n15/art11.htm Тамара Габрусь. Наша «езуіцкае» барока]</ref>.