Шведскі патоп: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 45:
Пасля [[Крысціна, каралева Швецыі|адрачэння каралевы Крысціны]] (6 чэрвеня 1654), увосень [[1654]] года шведскі ўрад прыйшоў да высновы, што ён не можа далей пасіўна назіраць за развіццём поспеху расійскіх войскаў у Рэчы Паспалітай у час вайны 1654—1667 гадоў, і шведская дзяржава павінна ўмяшацца, але пытанне аб форме ўмяшання заставалася адкрытым.
У снежні 1654 года адбылося пасяджэнне шведскага
У выніку разгляду пытання было прынята рашэнне пачаць вайну, і прызначана час — вясна [[1655]] года. Станоўчы ўплыў на такое рашэнне аказвалі весткі пра тое, што частка магнатаў Рэчы Паспалітай шукаюць «абароны» ў замежных кіраўнікоў. У [[ВКЛ|Вялікім Княстве Літоўскам]] частка магнатаў ужо да канца 1654 года ўступіла ў перамовы са Швецыяй аб «пратэкцыі». У выступленнях некаторых членаў рыксрада была выказана гатовасць такую «пратэкцыю» аказаць<ref name="Floria18"/>.
Радок 53:
Адначасова Швецыя не магла не звярнуць увагу на становішча, якое ўзнікла на расійска-літоўскіх франтах. Спробы літоўскіх гетманаў вярнуць занятыя расійскімі войскамі землі зімой-вясной 1655 года не прывялі да станоўчага выніку. Тым часам шведскі пасланец Удэ Эдла даставіў у [[Стакгольм]] пасланне ад цара Аляксея Міхайлавіча, у якім адзначалася, што цар аддаў загад зімаваць сваім войскам у [[Вязьма|Вязьме]], для таго, каб увесну пачаць наступ на каронныя гарады Рэчы Паспалітай. У сувязі з гэтым, для Швецыі ўзнікала тэрміновая неабходнасць, не ўступаючы ў адкрытае супрацьстаянне з Расіяй, перашкодзіць развіццю яе поспехаў і паставіць пад свой кантроль стратэгічна важныя для Швецыі тэрыторыі{{sfn|''Флоря Б. Н.''|2010|loc=С. 19}}.
У пачатку 1655 года ўзмацнілася актыўнасць розных кругоў польска-літоўскай знаці па пошуку «абароны» ў замежных кіраўнікоў. У 1655 годзе магнаты і шляхта [[Вялікая Польшча|Вялікай Польшчы]] звярнуліся з просьбай аб абароне да [[Курфюрст|курфюрста]] [[Маркграфства Брандэнбург|Брандэнбурга]] {{нп3|Фрыдрых Вільгельм
|аўтар = Kubala L.
|частка =
Радок 65:
}}</ref>.
Увесну 1655 года ў актыўныя перамовы са Швецыяй уступіў [[вялікі гетман літоўскі]] [[Януш Радзівіл, гетман|Януш Радзівіл]]. Падчас перамоў ставілася пытанне аб абранні шведскага караля на трон Рэчы Паспалітай. Да лета 1655 года перамовы са шведскімі ўладамі пачаткаў і [[віленскі біскуп]] [[Юрый Тышкевіч (біскуп)|Юрый Тышкевіч]]. Усё гэта дапамагала стварыць уражанне, што сур'ёзнай вайны не будзе, а абяскроўленая Рэч Паспалітая сама прыме шведскі пратэктарат{{sfn|''Флоря Б. Н.''|2010|loc=С. 19−20}}.
Да лета 1655 года быў гатовы план хуткай кампаніі. Удар планавалася нанесці з двух бакоў. На захадзе армія [[фельдмаршал]]а
== Ход вайны ==
|