Гісторыя Жалудка: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
D.Yushkevich (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
D.Yushkevich (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 11:
Затым Жалудок перайшоў да [[Сапегі|Сапегаў]] герба “Ліс” у якасці кампенсацыі за тэрытарыяльныя страты дома Сапегаў на ўсходзе. Потым у выніку шлюба дачкі маршалка гаспадарскага, ваяводы віцебскага і падляшскага Івана Багданавіча Сапегі (1480 – 1546) – Ганны Сапежанкі (пам. 1580) у якасці пасага Жалудок перайшоў да мазавецкага шляхетскага роду Фрацкевічаў-Радзімінскіх герба “Бродзіц”. У [[1690]] “Жалудоцкі ключ” – вялікае зямельнае ўладанне па абодвух берагах [[Нёман]]а з панскім дваром, мястэчкам, вёскамі, ворнымі землямі і лясамі налічваў 226 дамоў і з’яўляўся адным з буйнейшых шляхецкіх уладанняў у Панямонні.
У 18 – першай палове 19 ст. – уласнасць старажытнага нямецкага роду [[Тызенгаўзы|Тызенгаўзаў]] герба “Буйвал”. [[Антоній Тызенгаўз]] (1733–85) увайшоў у гісторыю як славуты падскарбій надворны літоўскі і аміністратар каралеўскі, магнат і палітык. Памёр Антоній Тызенгаўз у [[Гродна|Гродне]], а пахаваны ў Жалудку. Цела гэтага знакамітага для свайго часу дзеяча спачывае ў мясцовым [[Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі, Жалудок|касцёле Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі]]. Нарадзіўся, жыў і працаваў у Жалудку яшчэ адзін знакаміты прадстаўнік роду – гр. [[Канстанцін Тызенгаўз]] (1786 – 1853), арнітолаг, аўтар некалькіх навуковых прац. Ён захапляўся жывапісам, быў вучнем Яна Рустэма.
З [[1795]], пасля трэцяга падзелу [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]], Жалудок – цэнтр воласці Лідскага павета ў складзе [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]].
| |||