'''Язэп (Юзаф) Казіміравіч ГАЙЛЕВІЧГайле́віч''' ({{ДН|26|2|1893}}, в. [[Дразды]] Дзісенскага (Свянцянскага, Вілейскага?) павета [[Віленская губернія|Віленскай губерні]] — {{ДС|18|10|1971}}, в. [[Бальбінава]], [[Краслаўскі раён]], [[ЛатССР]]) — рымска-каталіцкі святар, грамадскі і культурны дзеяч, педагог, прыхільнік беларусізацыі[[беларусізацыя|беларусізацы]]і Каталіцкай царквы, дзеяч [[беларусы ў Латвіі|беларускага руху ў Латвіі]].
== Біяграфія ==
У 1913 паступіў у [[Магілёўская духоўная каталіцкая семінарыя|Магілёўскую духоўную каталіцкую семінарыюсемінары]]ю ў Пецярбургу[[Пецярбург]]у. З-за падзей 1917—1918 у Расіі быў вымушаны перапыніць вучобу. Заняткі прадоўжыў у [[Мінская духоўная каталіцкая семінарыя|Мінскай духоўнай каталіцкай семінарыісемінары]]і. 29.2.1920 пасвечаны ў святары. У 1920—1921 вікарый у [[Пасёлак Друя|м. Друя]] Браслаўскага пав. У 1921—1934 адміністратар у [[Бальбінава|Бальбінаве]] Дзісенскага пав. У 1934—1935 вікарый у [[Касцёл Сэрца Ісуса (Рэзэкнэ)|касцёле Сэрца Ісуса]] ў Рэзекне[[Рэзэкнэ]] (Латвія). У 1935—1943 вікарый у [[касцёл Дзевы Марыі (Даўгаўпілс)|касцёле Дзевы Марыі]] ў Дзвінску ([[Даўгаўпілс]], Латвія), адначасова выкладаў [[Закон Божы]] ў беларускіх школах. Прымаў удзел у культурным і грамадскім жыцці [[Беларусы ў Латвіі|беларусаў Латвіі]]. Выступаў з казаннямі на [[Беларуская мова|беларускай мовемов]]е. Пераследаваўся латышскімі ўладамі. Абвінавачваўся ў планах далучыць Латгалію[[Латгалія|Латгалі]]ю да Польшчы[[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Поль]]шчы. Падчас [[Другая сусветная вайна|2-й сусветнай вайнывайн]]ы заставаўся на акупаванай тэрыторыі, служыў у адноўленым вернікамі касцёле Найсвяцейшай Тройцы ў м. [[Росіца, Верхнядзвінскі раён|Росіца]], цяпер Верхнядзвінскі раён Віцебскай вобласці З [[1943]] зноў у Бальбінаве.
Арыштаваны органамі [[МДБ]] 10.9.1949. Абвінавачваўся ў «правядзенні антысавецкай агітацыі». Асуджаны 8.4.1950 да 10 гадоў ППЛ. Этапаваны 4.6.1950 у [[Мінлаг|Мінеральны лагер МДБ]] [[Комі АССР]]. 5.1.1956 пераведзены ў [[Дубраўлаг|Дубраўны лагер МДБ]] [[Мардоўская АССР|Мардоўскай АССР]]. Вызвалены 22.6(ці 24.10).1956. Служыў у касцёле ў м. [[Рундак]] (Латвія). З 1959 зноў у Бальбінаве, потым у касцёле ў в. [[Індра]], Латвія.
