Варфаламей I (Патрыярх Канстанцінопальскі): Розніца паміж версіямі

Тэзаіменства - — [[11 чэрвеня]], дзень памяці [[Апосталы|апостала]] [[Варфаламей, апостал|Варфаламея]].

Нарадзіўся 29 лютага 1940  г. у вёсцы Айос Тэадорас на востраве Імроз (цяпер Гёкчэада) у [[Турцыя|Турцыі]]. Па этнічным паходжанні [[Грэкі|грэк]].

Скончыў сярэднюю грэцкую школу у [[Стамбул|Стамбуле]]е. Па заканчэнні ў 1961  г. Халкінскай багаслоўскай школы на востраве Халкі быў пасвечаны ў [[Дыякан|дыякана]]. У 1961-1963 1961—1963 гг. служыў [[Афіцэр|афіцэрам]] у турэцкай арміі.

З 1963 па 1968  гг. вучыўся ў Папскім Усходнім інстытуце ў [[Рым|Рыме]]е, у [[Швейцарыя|Швейцарыі]] і [[Германія|Германіі]] (у [[Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна|Мюнхенскім універсітэце]]). Быў лектарам у [[Грыгарыянскі ўніверсітэт|Папскім Грыгарыянскім універсітэце]]; доктар багаслоўя Папскага Усходняга інстытута (дысертацыя па тэме кананічнага права). Валодае грэцкай, турэцкай, ангельскай, італьянскай, нямецкай, французскай і лацінскай мовамі.

Па вяртанні ў 1968  г. у Стамбул працаваў у Халкінскай школе, дзе ў 1969  г. патрыярхам Афінагорам I быў пасвечаны ў прасвітара. Патрыярхам Дзімітрыем, які ўзышоў на пасад у 1972  г., быў прызначаны кіраўніком створанага тады Патрыяршага Кабінета.

25 снежня 1973  г. хіратанісан у [[Епіскап|епіскапа]] з тытулам [[Мітрапаліт|мітрапаліта]] Філадэльфійскага, з захаваннем пасады кіраўніка Патрыяршага Кабінета. У студзені 1990  г. прызначаны мітрапалітам [[Халкідон|Халкідонскім]]скім. З сакавіка 1974  г. аж да сваёй патрыяршай інтранізацыі быў членам [[Сінод|Сінода]]а і шэрагу сінадальных камітэтаў.

Быў абраны кіраўніком Канстанцінопальскай царквы - — Усяленскім Патрыярхам 22 кастрычніка 1991  г., чын інтранізацыі адбыўся 2 лістапада таго ж года.

Поўны тытул прадстаяцеля Канстантынопальскай Царквы: Яго Боскае Усесвяцейшаства Архіепіскап Канстанцінопаля  — Новага Рыма і Усяленскі Патрыярх (грэч. Η Αυτοειοτάτη Παναγιότης, ο Αρփιεπίσκοπος κωνσταντινουπόλεως, νας ρμης και Οικουμενικός πατριάρփης).

Урад Турцыі не прызнае афіцыйна тытулавання Варфаламея як "«Усяленскага Патрыярха"» і прызнае толькі яго статус як кіраўніка праваслаўнай абшчыны Турцыі.

Вядомы сваім актыўным патранаваннем і арганізацыяй мерапрыемстваў, скіраваных на абарону навакольнага асяроддзя, дзякуючы чаму атрымаў неафіцыйны тытул «зялёнага Патрыярха». У 2005  г. быў узнагароджаны прэміяй [[ААН]] за заслугі ў справе абароны навакольнага асяроддзя.

У студзені 2004  г. Патрыярх Варфаламей наведаў [[Куба|Кубу]] і асвяціў першы на востраве праваслаўны храм. Шмат разоў наведваў [[ЗША]], дзе знаходзіцца найбуйнейшае кананічнае падраздзяленне пад ягонай юрысдыкцыяй. Удзельнічаў у Сусветным эканамічным форуме ў [[Давос|Давосе]]е ў 1999 і 2006  гг.

23 студзеня 2007  г. Патрыярх Варфаламей выступіў на сесіі Парламенцкай асамблеі Савета Еўропы (ПАСЕ) у Страсбургу. У сваім выступе ён падтрымаў імкненне Турцыі ўступіць у [[ЕС]]. Ён высока ацаніў "«важныя поспехі Турцыі ў прыняцці стандартаў ЕС і правядзенні рэформаў, якія пераглядаюць ўнутранае заканадаўства"», і нагадаў, што Канстанцінопальскі Патрыярхат "«заўсёды падтрымліваў еўраперспектывы"» турэцкай дзяржавы. Ён таксама падкрэсліў важнасць талерантнага падыходу да цвярозага дыялогу паміж рэлігіямі. Разам з тым ён адзначыў, што ў адносінах Канстанцінопальскай Царквы і дзяржавы ў Турцыі застаюцца нявырашаныя праблемы:

* адкрыць багаслоўскую школу на востраве Халкі і вярнуць уласнасць, якая належала раней Канстанцінопальскай Царквы.

Перад сваім выступам Патрыярх Варфаламей сустрэўся з прэзыдэнтам ПАРЭ Рэнэ ван дэр Ліндэнам і камісарам Савета Еўропы па правах чалавека Томасам Хамарбергам. Запрашэнне Патрыярха на сесію ў ПАРЕ выклікала пратэсты некаторых нацыяналістычна настроеных турэцкіх палітыкаў. У 2008  г., выступаючы 24 верасня ў Брусэлі перад дэпутатамі Еўрапарламента з прамовай, пацвердзіў сваю падтрымку еўраінтэграцыі Турцыі.

У красавіку 2008  г. уключаны часопісам [[Time]] у спіс 100 самых уплывовых людзей свету.

У лістападзе 2005  г. Варфаламей I запрасіў у Стамбул папу Рымскага [[Бенедыкт XVI (Папа Рымскі)|Бенедыкта XVI]]. Візіт адбыўся ў лістападзе 2006  г. Пантыфік стаў трэцім з першасвятароў Рыма, якія пабывалі ў Турцыі (яго папярэднік [[Ян Павел II (Папа Рымскі)|Ян Павел II]] наведаў гэтую краіну ў 1979  г., а Папа [[Павел VI (Папа Рымскі)|Павел VI]] - — у 1967  г.). Папа прысутнічаў на літургіі ў храме Св. Георгія на Фанары 30 лістапада. Вітаючы яго, Патрыярх Варфаламей назваў "«благаслаўленнем свету"» візіт Папы на дзень [[Апостал Андрэй|апостала Андрэя]], прастольнае свята Усяленскай патрыярхіі, і сказаў, што смуткуе аб тым, што дзве царквы яшчэ не злучаныя. Па выніках сустрэчы Варфаламей I і Бэнэдыкт XVI выпусцілі сумесную заяву.

25 траўня 2014  г. у Апостальскай дэлегатуры Ватыкана ў [[Іерусалім|Іерусаліме]]е адбылася прыватная сустрэча паміж Патрыярхам Варфаламеем I і [[Францыск (Папа Рымскі)|Папам Францішкам]]. Па яе выніках была абвешчаная сумесная дэкларацыя, якая складаецца з дзесяці пунктаў, у якіх гаворыцца аб тым, што:

* сустрэча паміж біскупамі Рыма і Канстанцінопаля з'яўляеццаз’яўляецца крыніцай глыбокай духоўнай радасці і плёнам Божага Провіду;

* Патрыярх і Папа з нецярпеннем чакаюць дня, калі дзве Царквы змогуць сумесна ўдзельнічаць у цэлебрацыі Эўхарыстыі, і што гэта можна дасягнуць праз вызнаванне адзінай веры, пастаянную малітву, братэрскі дыялог;

* пры гэтым мэтай багаслоўскага дыялогу не павінен быць пошук кампрамісу, а паглыбленае разумення ўсёй ісціны, перададзенай Царкве самім Хрыстом.

Таксама ў дэкларацыі было сказана, што дзве царквы абавязаны даць агульнае сведчанне Божай любові да ўсіх людзей, абараняць годнасці чалавечай асобы на кожным этапе яе жыцця, у тым ліку ў святасці сям'ісям’і, заснаванай на шлюбе. У дэкларацыі сказана пра неабходнасць сумеснага вырашэння пытанняў голаду, беднасці, несправядлівага размеркавання рэсурсаў, непісьменнасці, безадказнага стаўлення да планеты. Акрамя таго, у дэкларацыі гаворыцца аб адзіных намаганнях хрысціянаў у абароне публічнага вызнання сваёй веры. Асаблівая заклапочанасць была выказана становішчам хрысціянаў у краінах Блізкага Усходу.

Асабліва можна адзначыць дзіўны факт гэтай сустрэчы - — Папа Рымскі Францыск пацалаваў у знак пакоры руку патрыярху Варфаламею, які адчуў няёмкасць, не паспеўшы прыбраць руку ад пацалунку, пасля чаго ветліва адказаў крыжападобным лабазаннем.

У [[Руская праваслаўная царква|Рускай Праваслаўнай Царкве]] ахарактарызавалі сустрэчу і дэкларацыю як "«прыватныя"», паколькі Патрыярх Варфаламей не праводзіў кансультацый з іншымі памеснымі праваслаўнымі цэрквамі, адпаведна ён мог прадстаўляць выключна толькі Канстанцінопальскі Патрыярхат.