Уільям Шэкспір: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 156:
{{Quote box|align=right|quote=«Ён быў чалавекам не эпохі, але ўсіх часоў»<ref>{{lang-en|He was not of an age, but for all time.}}</ref>.|source={{нп5|Бен Джонсан|||Ben Jonson}}{{Sfn|Jonson|1996|p=10}}}}
Хоць пры сваім жыцці Шэкспір і не лічыўся вялікім драматургам, ён
[[Файл:William Shakespeare Statue in Lincoln Park.JPG|thumb|right|230px|Статуя Уільяма Шэкспіра, [[Лінкальн-парк (Чыкага)]], тыповая для XIX і пачатку XX стагоддзяў.]]
[[File:William Shakespeare Postal stationery envelope Russia 2014 No 257.jpg|230px|right|[[Паштовы канверт]] Расіі, 2014 год.]]
У перыяд паміж {{нп5|Рэстаўрацыя Сцюартаў|Рэстаўрацыяй|ru|Реставрация Стюартов}} манархіі ў 1660 годзе і канцом XVII стагоддзя пераважалі ідэі класіцызму. Таму крытыкі таго часу пераважна ставілі Шэкспіра ніжэй, чым [[Джон Флетчэр|Джона Флетчэра]] і [[Бен Джонсан|Бена Джонсана]]{{Sfn|Grady|2001b|p=269}}. [[Томас Рымер]], да прыкладу, асуджаў Шэкспіра за змешванне камічнага і трагічнага. Тым не менш, паэт і крытык [[Джон Драйдэн]] высока ацэньваў Шэкспіра, кажучы пра Джонсана: «Я захапляюся ім, але я люблю Шэкспіра»{{Sfn|Dryden|1889|p=71}}. Усё ж на працягу некалькіх дзесяцігоддзяў панавалі
У [[Рамантызм|эпоху рамантызму]] Шэкспір атрымаў высокую ацэнку паэта і літаратурнага філосафа [[Сэмюэл Тэйлар Колрыдж|Сэмюэла Тэйлара Колрыджа]]; крытык {{нп5|Аўгуст Вільгельм Шлегель||be-x-old|Аўгуст Вільгельм Шлегель}} выканаў пераклад яго п’ес на нямецкую ў духу [[Нямецкі рамантызм|нямецкага рамантызму]]{{Sfn|Levin|1986|p=223}}. У XIX стагоддзі захапленне Шэкспірам часта межавала з глыбокай пашанай і ліслівасцю{{Sfn|Sawyer|2003|p=113}}. «Гэты Кароль Шэкспір», — пісаў эсэіст [[Томас Карлейль]] у 1840 годзе — «вышэй нас усіх, самы шляхетны, найдалікатнейшы, але моцны; непарушны<ref>That King Shakespeare … over us all, as the noblest, gentlest, yet strongest of rallying signs; indestructible</ref>»{{Sfn|Carlyle|1907|p=161}}. [[Бернард Шоу]], аднак, крытыкаваў рамантычны культ Шэкспіра, пусціўшы ў ход слова «бардапаклонства» ({{lang-en|bardolatry}}). Ён сцвярджаў, што {{нп5|натуралістычная драма|||Naturalism (theatre)}} [[Генрык Ібсен|Ібсена]] робіць Шэкспіра састарэлым{{Sfn|Grady|2001b|p=276}}.
Рускі пісьменнік [[Леў Мікалаевіч Талстой]] у сваім крытычным нарысе «Пра Шэкспіра і пра
Пасля мадэрнісцкай рэвалюцыі мастацтва пачатку XX
▲Пасля мадэрнісцкай рэвалюцыі мастацтва пачатку XX стагоддзі Шэкспір быў запісаны ў шэрагі [[Авангард|авангардыстаў]]. {{нп5|Экспрэсіянізм (кіно)|Нямецкія экспрэсіяністы|ru|Экспрессионизм (кино)}} і маскоўскія [[Футурызм|футурысты]] ставілі яго п’есы. Марксіст, драматург і рэжысёр [[Бертольт Брэхт]], распрацаваў пад уплывам Шэкспіра [[эпічны тэатр]]. Паэт і крытык [[Томас Стэрнз Эліят|Т. С. Эліят]] выступіў супраць Шоу, кажучы, што шэкспіраўскі «прымітывізм» робіць яго твора сучаснымі{{Sfn|Grady|2001a|pp=22–6}}. Эліат узначаліў рух даследчыкаў па больш дэталёвым разглядзе шэкспіраўскіх выяў. У 1950-х хваля новых паходаў змяніла мадэрнізм і паклала пачатак «[[Постмадэрнізм|постмадэрнісцкім]]» вывучэнням Шэкспіра{{Sfn|Grady|2001a|pp=24}}. У 1980-х творчасць Шэкспіра стала вывучацца прадстаўнікамі такіх плыняў як {{нп5|структуралізм||be-x-old|Структуралізм}}, фемінізм, [[новы гістарызм]], вывучэнне афра-амерыканцаў і {{нп5|квір-даследаванні|||Queer studies}}{{Sfn|Grady|2001a|pp=29}}{{Sfn|Drakakis|1985|pp=16–17, 23–25}}.
== Уплыў ==
|