|
|заўвага =
}}
{{Другі крыжовы паход}}
{{Крыжовыя паходы}}
'''Другі Крыжовы паход''' (1147-11491147—1149), пачаты з еўрапейскімі краінамі, у адказ на захоп [[мусульмане|мусульманамі]] [[Эдэскае графства|Эдэскага Графства]], быў абвешчаны рымскім папай [[Яўген III, папа рымскі|Яўгенам III]], і быў першы з крыжовых паходаў, які ўзначальвалі кіраўнікі дзяржаў, а менавіта [[Луі VII]] ад Францыі і [[Конрад III]] ад Германіі. Яшчэ ў Еўропе, войска падзялілася на дзве часткі, мінуўшы [[Візантыя|Візантыю]] і аказаўшыся ў [[Малая Азія|Малой Азіі]], яно было разбіта паасобку [[сельджукі|сельджукамі]]. Луі і Конрад і астаткі іх войскаў дасягнулі [[Іерусалім]]а і ў [[1148]], удзельнічалі ў безвыніковым нападзе на [[Дамаск]]. Крыжовы паход на ўсходзе быў няўдалы для ўдзельнікаў еўрапейскай кампаніі і вялікай перамогай для мусульман. Гэта ў канчатковым выніку прывяло да падзення [[Іерусалімскае каралеўства|Іерусаліма]] і пачатку трэцяга крыжовага паходу ў канцы 12-ага ст. Тым часам, ва [[Усходняя Еўропа|Усходняй Еўропе]], пачаўся першы з [[Паўночныя крыжовыя паходы|Паўночных крыжовых паходаў]] з мэтай гвалтоўнага хрышчэня язычніцкіх плямён.
=== Паход ===
[[Выява:Asia minor 1140.jpg|thumb|250px|left|Малая азія і краіны крыжаносцаў.]]
Войска абодвух каралёў было моцна стомлена, яно мела з сабою шмат абозаў і было ўязвіма. Таму сельджукі лёгка змаглі разбіць войска Конрада каля Дарылей. Французкая частка войска таксама спачувала напады сельджукоў. Абодзве арміі змаглі дабрацца да Іерусаліма, дзе адбыўся сход валадароў з мэтай вырашыць тактыку вядзення баявых дзеянняў супраць туркаў-сельджукоў. Французскі кароль прапанаваў адваяваць Эдэс, кароль Іерусаліма [[Балдуін III]] прапанаваў захапіць [[Аскалон]], князь Антыохіі [[Раймунд дэ Пуацье]] - — штурмаваць [[Алепа]]. Але было вырашана распачаць наступленне на багаты Дамаск, у той перыяд саюзніка Іерусалімскага каралеўства
У [[1148]] Дамаскам правіў візір [[Муйнадзін Унар]], які прыняў рашэнне абараняць горад ад крыжакоў, ён адправіў паслоў у [[Сірыйскае каралеўства|Сірыю]] да [[Нарудзін]]а, за дапамогай. Аблога Дамаска працягвалася 4 дні і скончылася 28.07.[[1148]] адступленнем крыжацкага войска. Восенню [[1148]] войска еўрапейскіх манархаў пакінула тэрыторыю [[Святая зямля|Святой Зямлі]], морам адправіўшыся назад у Еўропу.
У [[1155]] Нарудзін зрабіў Дамаск сталіцай сваёй дзяржавы, а ў [[1169]] далучыў [[Егіпет]] да сваіх земляў, пасадзіўшы ва ўлады [[дынастыя Фатымідаў|дынастыю Фатымідаў]]. Такім чынам было створана небяспечнае аб'яднаннеаб’яднанне Егіпту і Сірыі пад валадарствам адзінага чалавека. Другі крыжовы паход скончыўся беспаспяхова. Масульмане кансалідавалі ідэю свяшчэннай вайны і знішчыні амаль палову крыжацкага войска.
=== Гл. таксама ===
{{Партал|Крыжовыя паходы}}
* [[Крыжовыя паходы]]
* [[Дзяржавы крыжакоў]]
{{літ|1=|История средних веков. Европа. – Минск, 2000. ▼|Самаркин В.В. Историческая география Западной Европы в средние века. – М., 1976. ▼|История средних веков / Под ред. С.П. Карпова. – М., 2000. – Т. 1. ▼|История средних веков / Под ред. С.П. Карпова. – М., 2000. – Т. 2. ▼|Від=Б}}
== Літаратура ==
▲{{літ|1=|* История средних веков. Европа. – Минск, 2000.
▲|* Самаркин В.В. Историческая география Западной Европы в средние века. – М., 1976.
▲|* История средних веков / Под ред. С.П. Карпова. – М., 2000. – Т. 1.
▲|* История средних веков / Под ред. С.П. Карпова. – М., 2000. – Т. 2.
[[Катэгорыя:Другі крыжовы паход]]
| 