Олаф III Ціхі: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
-Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1050 годзе; -Катэгорыя:Памерлі 22 верасня; -Катэгорыя:Памерлі ў 1093 годзе; -Катэгорыя:Асобы using HotCat, афармленне |
||
Радок 1:
{{цёзкі|Олаф}}▼
{{ДД}}
▲{{цёзкі|Олаф}}
'''Олаф III Ціхі''', ці '''Мірны''' ({{lang-no|Olav Kyrre}}) ([[1050]] — [[22 верасня]] [[1093]]) — кароль [[Нарвегія|Нарвегіі]] ([[1067]]—[[1093]]), сын [[Харальд III Суровы|Харальда III Суровага]] і [[наложніца|наложніцы]] Торы.
== Біяграфія ==
Пра дзіцячыя і юнацкія гады жыцця Олафа нічога не вядома. У [[1066]] годзе кароль Нарвегіі [[Харальд III Суровы|Харальд Суровы]] распачаў паход у [[Англія|Англію]] з мэтай захапіць англійскі трон. У гэтым паходзе яго суправаджалі малодшы сын Олаф, жонка [[Лізавета Яраслаўна]] і дзве дочкі. Старэйшага сына, [[Магнус II, кароль Нарвегіі|Магнуса]], Харальд пакінуў у Нарвегіі і абвясціў [[конунг]]ам.
Радок 7 ⟶ 9:
Высадзіўшыся ў Англіі, нарвежская армія разбіла паўночна-англійскае апалчэнне ў [[Бітва пры Фулфардзе|бітве пры Фулфардзе]], дзе, паводле саг, адрозніўся Олаф. Пасля заняцця [[Ёрк]]а Харальд Суровы падзяліў сваю армію: траціну пакінуў для аховы караблёў, а з астатнімі сіламі высадзіўся на ўзбярэжжа. Сярод тых, хто застаўся на караблях быў і Олаф. Пасля разгрому нарвежцаў пры [[Бітва пры Стамфард-Брыджы|Стамфард-Брыджы]], дзе загінуў Харальд Суровы, Олаф заключыў мір з каралём Англіі [[Гаральд II Годвінсан|Гаральдам Годвінсанам]] і даў клятву ніколі больш не нападаць на Англію.
Пасля гэтага рэшткі нарвежскай арміі (на 24 караблях, з больш чым 300, якія прымалі удзел ва ўварванні) пакінулі Англію. Перазімаваўшы на [[Аркнейскія астравы|Аркнейскіх астравах]], у [[1067]] годзе Олаф вярнуўся ў [[Нарвегія|Нарвегію]]. Старэйшы брат, [[Магнус II, кароль Нарвегіі|Магнус II]] добраахвотна падзяліў з ім каралеўства: Олаф стаў конунгам Усходняй Нарвегіі, а Магнус
У наступным годзе [[Данія|дацкі]] кароль [[Свен II Эстрыдсен]] паспрабаваў
У [[1069]] годзе захварэў і памёр Магнус II, у выніку чаго Олаф стаў аднаасобным каралём Нарвегіі. Усталяваўся перыяд міру: расквітнеў гандаль, адбыўся рост гарадоў, умацаваўся аўтарытэт царквы і каралеўскай улады. Сувязі паміж Нарвегіяй і Заходняй Еўропай умацаваліся. У [[1070]] годзе Олаф заснаваў горад [[Берген]], які яшчэ пры яго жыцці стаў буйным гандлёвым цэнтрам.
Радок 36 ⟶ 38:
{{Конунгі Нарвегіі}}
{{Бібліяінфармацыя}}
{{Stub-meta
| article = па гісторыі [[Скандынавія|Скандынавіі]]
Радок 45 ⟶ 47:
}}<noinclude>
[[Катэгорыя:Кіраўнікі Еўропы XI стагоддзя]]
[[Катэгорыя:Дынастыя Хорфагераў]]
|