Бітва на Дурбэ: Розніца паміж версіямі

Мэтай заваявальнага паходу Тэўтонскага Ордэна быў захоп [[ЖамойтыяЖамойць|ЖамойтыіЖамойці]] і тэрытарыяльнае злучэнне двух частак Ордэна — Тэўтонскай і Лівонскай і стварэнне адзінай нямецкай дзяржавы на ўсходнім беразе [[Балтыйскае мора|Балтыйскага мора]]. Разам з войскамі Ордэны ў бітве прынялі ўдзел [[Данія|дацкія]] і [[Швецыя|швецкіяшведскія]] часткіатрады на чале з прынцам Карлам, свецкія рыцары еўрапейскіх краін, заваяваныя мясцовыя жыхары. Войска саюзнікаў склала прыблізна 3000 чалавек.

[[жамайты|Жамайтаў]]Жамойтаў было каля 4000, мяркуецца, што на чале іх стаяў [[ТрэнетаТранята]], пляменнік літоўскага князя [[Міндоўг]]а, аднак дакументальных пацверджанняў гэтаму няма. [[15 чэрвеня]] [[1260]] г. [[Тэўтонскі ордэн]], асцерагаючыся за свае паўднёвыя тэрыторыі, склаўзаключыў мірнуюмірны дамовудагавор з [[Мазовія|мазавецкім]] князем [[Земавіт Мазавецкі|Земавітам]].

Калі аб'яднанае нямецкае войска ішло да Юргенбургу (цяпер [[Юрбаркас|Юргенбургу]]) для захопу [[Жамойтыя|Жамойтыі]]Жамойці, жамайтыжамойты ўварваліся ў [[Курляндыя|Курляндыю]]. Гэтым манеўрам жамайтыжамойты вярнулі немцаў у [[Курляндыя|Курляндыю]], зблытаўшы іх планы. Бітва адбылася [[13 ліпеня]] [[1260]] каля броду праз рэчку, вынікаючуюякая выцякае з возера Дурбе. АсновуУ рыцарскіхаснове пабудоўнямецкага строю, як і ва ўсіх рыцарскіх бітвах Сярэднявечча, складалібыла цяжкаўзброеная рыцарская конніца колькасцю ў 200 чалавек., Іхяе атачала лёгкая кавалерыя, якая складаецца з лаяльных і падпарадкаваўшыхся рыцарам [[прусы|прусаў]]. У пачатку бітвы куршы і эстонцыэсты вышлі зпакінулі войска ОрдэнаўОрдэна і напалі на яго ззаду. ЖамайтыЖамойты адразу жа напалі на ворага і знішчылі яго. Па ЛівонскайПаводле [[Лівонская Рыфмаваная хроніка|Лівонскай Рыфмаванай хроніцы]]<ref>[http://www.castle.lv/hroniki/rifmov-hronika.html Бітва пры Дурбе ў 1260 годзе] — Лівонская Рыфмаваная хроніка (праверана 30 чэрвеня 2008)</ref> і [[Хроніка зямлі Прускай|хроніцы]] [[Пётр з ДуйсбургаДусбурга|Пятра Дуйсбургскагаз Дусбурга]] загінула 150 рыцараў Ордэнаў, шмат простых ваяроў, магістр [[Бурхард фон Харнхаўзен]], маршал [[Генрых Ботэль]], прынц Карл. У палон патрапілатрапіла каля 15 рыцараў. Адразу жа пасля канчатка бітвы жамайскіяжамойцкія войскі адступілі разам з ваеннымі трафеямі ў Літву, не стаўшы працягваць ваеннайпрацягваючы кампаніікампанію ў Курляндыі.

Дзякуючы бітве было спынена пасоўваннепрасоўванне нямецкіх рыцараў у гэтым рэгіёне да 801280-х. Пасля вялікіх страт у бітве не толькі не былі дасягнутыя мэты Ордэнаў ўз'яднаннюпа сувязі Лівоніі і Прусіі па сушы, але быў пастаўленыпастаўлена пад пытанне самсамо факт існаванняіснаванне Тэўтонскага Ордэна на тэрыторыі Прусіі і Лівоніі. Яны таксама прывялі да шматлікіх паўстанняў заваяваных прыбалтыйскіх народаў, у першую чаргу — прусаў (больш вядомае, як «другое вераадступніцтва прусаў»). Князь Літвы, [[Міндоўг]], скланяўшыйся ў гэты часадмовіўся да прыняцця хрысціянства, адмовіўся ад гэтых планаў і ізноў павёўпачаў вайну з нямецкімі рыцарамінемцамі. Нягледзячы на ўнутраныя звады ў [[Вялікае Княствакняства Літоўскае|Вялікім Княствекнястве ЛітоўскамЛітоўскім]] у гэты час, толькібыў набіраючае сілу літоўская дзяржава атрымалаатрыманы час для ўмацавання сваёй улады наВКЛ падкантрольныху тэрыторыяхЖамойці да 801280-х гадоў XIII стагоддзя.

== СпасылкіУ Сеціве ==