Пётр Пузына: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 3:
Сын упіцкага падчашага Яна Казіміра Пузыны і Кацярыны Фашч<ref name=":0">[https://www.jezuici.krakow.pl/cgi-bin/rjbo?b=enc&n=5457&q=0 Grzebień, L. (Ed.), ''Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy'', 1996.]</ref>. Вучыўся ў Вільні, [[Пінск|Пінску]], [[Нясвіж|Нясвіжы]]<ref name=":1">Пузыны // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. / Г.П. Пашкоў (галоў. рэд.) і інш.; Маст. Э.Э. Жакевіч. – Мінск: Беларус. энцыкл., 2001. – Т 6 : Пузелі з Усая. – С. 5.</ref>. У [[1677]] г. уступіў у [[Таварыства Ісуса]] у Вільні. Тамсама высвечаны на ксяндза ў [[1791]] г.
Выкладаў рыторыку і этыку ў езуіцкіх навучальных установах у [[Віленская акадэмія|Вільні]] (1691-1692, 1699-1705), [[Нясвіжскі езуіцкі калегіум|Нясвіжы]] (1692-1693), [[Крожы|Крожах]] (1694-1695), [[Аршанскі езуіцкі калегіум|Оршы]] (1695-1699). У 1701-1705 гг. быў прэфектам езуіцкай друкарні ў Вільні. Займаючы ў 1705-1709 гг. пасаду суперыёра рэзідэнцыі Таварыства Ісуса ў [[Магілёў|Магілёве]], працягваў будаўніцтва [[Касцёл Святога Францыска Ксаверыя і Анёлаў-Ахоўнікаў і калегіум езуітаў (Магілёў)|касцёла Св. Францыска Ксаверыя і Анёлаў Ахоўнікаў]]. У 1709-1713 гг. – рэктар [[Нясвіжскі езуіцкі калегіум|Нясвіжскага езуіцкага калегіума]]. У апошнія гады жыцця – прыдворны місіянер біскупа Віленскага [[Канстанцін Казімір Бжастоўскі|Канстанціна Казіміра Бжастоўскага]]<ref name=":0" />.
Аўтар паэтычных твораў, перакладаў, прац па рыторыцы і этыцы<ref name=":1" />.
| |||