Арсен Васілевіч Паўлюкевіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
JerzyKundrat (размовы | уклад) др →Біяграфія: месца выдання запісана так, гл. спасылку |
||
Радок 14:
Жыў у [[Нясвіж]]ы, [[Сіняўка|Сіняўцы]], [[Вільнюс|Вільні]]. Удзельнічаў у Пражскай канферэнцыі ў верасні [[1921]] года. У [[1922]] годзе, паводле звестак польскай [[дэфензіва|дэфензівы]], заснаваў у Наваградскім ваяводстве нелегальны Народны Хаўрус «За Бацькаўшчыну» і ствараў «тэрарыстычныя пяцёркі», скіраваныя супраць ворагаў Беларусі, у першую чаргу супраць Польшчы. Арыштаваны польскімі ўладамі ў красавіку [[1922]] года ў [[Нясвіж]]ы. Часова адышоў ад палітыкі і займаўся лекарскай практыкай. У 1920-я гады жыў у [[Вільнюс|Вільні]]. Працаваў лекарам у адной з польскіх вайсковых частак. У [[1924]] годзе — адзін са стваральнікаў [[Часовая беларуская Рада|Часовай беларускай рады]], якая стала палітычным апанентам левых беларускіх партый ([[Беларуская сялянска-работніцкая грамада|БСРГ]], [[Камуністычная партыя Заходняй Беларусі|КПЗБ]]). Абраны яе старшынёй. Таксама заснаваў і ўзначаліў шэраг іншых беларускіх паланафільскіх арганізацый «Прасвета», «Беларуская хатка», Беларускі камітэт да справаў самакіравання, Беларуская нацыянальная Рада, Беларуская нацыянальная партыя. Выдавец «Грамадскага голаса», у [[1926]] годзе пераназванага ў «[[Беларускае слова (1926)|Беларускае слова]]»<ref>[http://arche.bymedia.net/2006-11/hryckievic611.htm Справа аб замаху Барыса Каверды на Пятра Войкава] [[Валянцін Грыцкевіч]], . Архэ № 11 (51) — 2006</ref>. Распачаў у прэсе кампанію з мэтай дыскрэдытацыі [[Антон Іванавіч Луцкевіч|Антона Луцкевіча]] і выяўлення яго сувязяў з бальшавікамі.
Пасля перавароту ў Варшаве 15 траўня 1926 года, Часовая беларуская Рада на надзвычайным пасяджэнні пастанавіла выслаць віншавальную тэлеграму на імя [[Юзаф Пілсудскі|Юзафа Пілсудскага]]. Хутка пасля тэлеграмы Паўлюкевіч асабіста выехаў у Варшаву з мэтай атрымання падтрымкі і фінансавай дапамогі з боку новага ўраду. Прэм’ер Бартэль, з якім размаўляў Паўлюкевіч, падтрымку і дапамогу абяцаў, аднак запатрабаваў большай актыўнасці і павелічэння сваіх уплываў у беларускім грамадстве. Пасля чаго Паўлюкевіч у канцы траўня правёў агітацыйныя мітынгі ў Наваградку, Баранавічах і Нясвіжы, а прадстаўнікі Рады з мэтай вядзення агітацыі выехалі ў Гарадзенскі, Віленскі і Лідскі паветы. [[16 чэрвеня]] [[1926]] года Рада выступіла з «Мемарыялам Часовай Беларускай Рады да пана прэм’ера Рады міністраў»<ref>[http://uctopuk.info/politika/3chern.htm Беларуская Часовая Рада і яе месца і роля ў беларускім нацыянальным руху ў Польшчы сярэдзіны 1920-х гадоў] [[А.М.Чарнякевіч]], Рэспубліканская навуковая канферэнцыя (
Лічыцца, што быў падвойным агентам — польскай дэфензівы і савецкага [[ГПУ]]. Дапамагаў [[Барыс Сафронавіч Каверда|Барысу Каверду]] ў падрыхтоўцы замаху на савецкага амбасадара [[Пётр Лазаравіч Войкаў|Пятра Войкава]]. У канцы 1926 года праз нястачу фінансавання Рада Паўлюкевіча развалілася, а некаторыя яго былыя паплечнікі пачалі ганіць старшыню. Друкарні таксама адмаўляліся друкаваць газеты праз запазычанасць. У [[1928]] годзе, як савецкі шпіён асуджаны польскім судом на 12 гадоў катаргі<ref>[[Францішак Аляхновіч]] «У кіпцюрох ГПУ»</ref>. У верасні [[1939]] года — вязень [[Бяроза-Картузскі канцэнтрацыйны лагер|Бяроза-Картузскага канцлагера]]. Прызначаны адным з лекараў у лагеры<ref>[http://berezakartuska.livejournal.com/11450.html#cutid1 2-я частка] [[Уладзіслаў Паўлюкоўскі]], успаміны. [[1940]]</ref>.
| |||