Ізамерыя атамных ядраў: Розніца паміж версіямі

'''Ізамеры́я а́тамных я́драў''' — з’ява існавання ў [[ядро атама|ядраў атамаў]] [[метастабільных]] (ізамерных) узбуджаных станаў з досыць вялікім [[часам жыцця]].<br>

Ізамерныя станы адрозніваюцца ад звычайных узбуджаных станаў ядраў тым, што [[верагоднасць пераходу]] ва ўсе ніжэйлеглыя станы для іх моцна падушаны [[правіламі забароны]] па [[спін|спіну]] і [[цотнасць|цотнасці]]. У прыватнасці, падушаныя пераходы з высокай [[мульціпольнасцю]] (гэта значыць вялікім змяненнем спіна, неабходным для пераходу ў ніжэйлеглы стан) і малой энергіяй пераходу. Часам з'яўленне ізамераў звязана з істотным адрозненнем формы ядра ў розных энергетычных станах (як у ¹⁸⁰Hf).<br>

Ізамеры абазначаюцца літарай ''m'' (ад [[Англійская мова|англ.]] ''metastable'') у індэксе масавай колькасці (напрыклад, ^80mBr) або ў правым верхнім індэксе (напрыклад, ⁸⁰Br^m). Калі [[нуклід]] мае больш аднаго метастабільнага ўзбуджанага стану, яны пазначаюцца ў парадку росту энергіі літарамі ''m, n, p, q'' і далей па алфавіце, альбо літарай ''m'' з даданнем нумара: ''m''1, ''m''2 і г. д.<br>

Найбольшую цікавасць уяўляюць адносна стабільныя ізамеры з часам паўраспаду ад 10^-6 сек да многіх гадоў.<br>

{{зноскі}}