Эфект Рамана: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Алексей П99 (размовы | уклад) эмпірычныя законы |
Алексей П99 (размовы | уклад) лініі - спадарожнікі |
||
Радок 5:
Эфект камбінацыйнага рассейвання святла выяўляецца ў тым, што ў спектры рассеянага святла з'яўляюцца спектральныя лініі, якія адсутнічаюць у падаючым святле. Колькасць і месца знаходжання ([[частата]]) гэтых ліній адпавядае [[Малекулярная будова рэчыва|малекулярнай будове рэчыва]].
'''Лініі - спадарожнікі'''
[[Спектр]] камбінацыйнага рассейвання у адрозненні ад рэлееўскага змяшчае, акрамя падаючага святла з частатой <big>ν</big><small>0</small>, лініі <big>ν</big><small>0</small><big>±ν</big><small>m</small> , якія называюцца спадарожнікі.
Спектральныя лініі-спадарожнікі суправаджаюць кожную спектральную лінію першаснага святла.
Радок 11 ⟶ 14:
Зрух спадарожнікаў па частаце адносна першаснай лініі характарызуе рассейваючае рэчыва і роўны ўласным частотам малекулярных ваганняў.
Спадарожнікі ўяўляюць сабой дзве групы ліній, размешчаных сіметрычна адносна лініі першаснага святла. Спадарожнікі,
З павелічэннем [[Тэмпература|тэмпературы]] інтэнсіўнасць
Квантавая тэорыя тлумачыць камбінацыйнае рассейванне святла як працэс, складаючыся з двух звязаных паміж сабой актау: паглынання фатона частаты <big>ν</big><small>0</small> і выпусканне фатона з частатой <big>ν</big><small>0</small><big>±ν</big><small>m .</small> Энергія малекулы не можа прымать толькі пэўныя значэнні. Малекула можа знаходзіцца на пэўных энергетычных узроўнях - асноўным і ўзбуджаным. Энергія ўзбуджанага ўзроўня больш за энергію асноўнага на ΔЕ. Калі фатон з энергіяй hν паглынаецца малекулай, якая знаходзіцца на асноўнам узроўні, яна пераходзіць на ўзбуджаны і паглынае частку энергіі фатона. Выпушчаны фатон мае энергію h<big>ν</big><small>0</small>-ΔЕ і частату <big>ν</big><small>0</small>-ΔЕ/h. Фатон зрушваецца ў чырвоны бок. Калі малекула знаходзіцца на ўзбуджаным уроўні, выпушчаны фатон зрушваецца ў фіялетавы бок. З павеличэннем тэмпературы колькасць узбуджаных малекул павялічваецца, павялічваецца інтэнсіўнасць антысоксавых спадарожнікаў.
Частоты <big>ν</big><small>m -</small> частоты вагальных або круцільных рухаў малекулы. Такім чынам, частоты спадарожнікаў з'яуляюцца камбінацыямі частот падаючага святла і ўласных частот малекулы. Таму і рассейванне называюць камбіныцыйным. Па частотах спадарожнікаў можна вызначаць, якое рэчыва рассейвае святло. Гэтым займаецаа раманаўская спектраскапія. Раманаўский эфект назіраецца ў рассеяным святле ад ўзору, а не ў спектры паглынання узорам святла. Таму раманаўская спектраскапія не патрабуе спецыяльнай падрыхтоўкі ўзору і неадчувальная да палосаў паглынання. Гэта ўласцівасць рамановской (КР) спектраскапіі палягчае працэс непасрэднага вымярэння ў цвёрдых, вадкіх і газападобных асяроддзях, а таксама вымярэння праз празрыстыя матэрыялы, напрыклад, шкло, кварц, пластмасу.
▲З павелічэннем [[Тэмпература|тэмпературы]] інтэнсіўнасць анцістоксавых спадарожнікаў хутка павялічваецца.
{{зноскі}}
| |||