Клімент XIV: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Sniezhanj (размовы | уклад)
Няма тлумачэння праўкі
Sniezhanj (размовы | уклад)
Няма тлумачэння праўкі
Радок 23:
'''Клімент XIV''' (лац.: Clemens PP. XIV), свецкае імя '''Ларэнца Джавані Вінчэнца Антоніа Ганганэлі''' ({{lang-it|Lorenzo Giovanni Vincenzo Antonio Ganganelli}}; [[31 кастрычніка]] [[1705]], [[Сантарканджэла-дзі-Раманья]] — [[22 верасня]] [[1774]], [[Рым]]) — [[папа рымскі]] з [[19 мая]] [[1769]] да [[22 верасня]] [[1774]].<ref>http://www2.fiu.edu/~mirandas/bios1759.htm#Ganganelli</ref>
 
Сын доктара Ларэнца Ганганэлі і Анджэлы Серафіны Марыі Мазы. АтрымаўСпачатку атрымліваў адукацыю ў каледжы езуітаўВерук'ё, у езуіцкім калегіуме ў [[Рыміні]], а потым у піярскай школе ў 1724горадзе годзе,[[Урбіна]]. [[15 мая]] [[1823]] г. ва ўзросце 19-ці гадоў, уступіў у ордэн ордэн[[Канвентуальныя францысканцы|канвентуальных францысканцаў]], прыняўшы імя Ларэнца Франчэска., Ганганелі быў сябрам Папыа [[Бенедыкт XIV, Папа Рымскі|Бенедыкта18 XIVмая]], які ў 1758 годзе прызначыў яго на адказную пасаду ў Рымскай курыі, а Папа [[Клімент XIII1824]] уручыўг. яму кардынальскую шапку, па патрабаванні Ларэнца Рычы,даў генераламанаскія езуітаўабяцанні.
 
З 1724 па [[1728]] гг. служыў у манастырах Урбіна, Пезара, Фана, Раканаці, [[Рым|Рыма]] і вывучае тэалогію. Працягнуўшы свае штудыі пад кіраўніцтвам Антонія Луцы, у [[1731]] г. ён атрымаў ступень доктара тэалогіі. Неўзабаве пасля гэтага быў высвечаны на кзяндза і амаль дзесяць гадоў выкладаў філасофію і тэалогію ў [[Балоння|Балонні]], [[Мілан|Мілане]] і Асколі.
 
Па вяртанні ў Рым быў прызначаны рэгентам калегіума, дзе некалі сам навучаўся, а ў хуткім часе - абраны генералам ордэна канвентуальных францысканцаў ([[1741]]). Пазней ён адмовіўся ад гэтай пасады. Хадзілі чуткі, што гэта звязана з яго жаданнем далейшага кар'ернага роста ў рымска-каталіцкім касцёле. У гэты час Ганганэлі зблізіўся з [[Бенедыкт XIV, Папа Рымскі|Бенедыктам XIV]] і ў 1758 г. атрымаў адказную пасаду ў Рымскай курыі. [[24 верасня]] [[1759]] г. наступны папа, [[Клімент XIII]], па патрабаванні генерала езуітаў Ларэнца Рычы уручыў яму кардынальскую шапку.
 
Пасля смерці Клімента ХІІІ [[15 лютага]] [[1769]] г. з ініцыятывы каталіцкіх манархаў Еўропы быў скліканы канклаў, на парадку дня якога паўстала не толькі абранне новага рымскага пантыфіка, але таксама пытанні супрацьстаяння езуітам, якія набылі празмерны ўплыў на ўнутрыпалітычныя і міжнародныя справы. Пры падтрымцы Францыі, якая бачыла ў Ганганэлі надзейнага саюзніка ў барцьбе з Таварыствам Ісуса, [[19 мая]] 1769 г. ён быў абраны папам, а 4 чэрвеня таго ж года - каранаваны пад імём Клімента ХІV.
{{зноскі}}