Лідзія Аляксандраўна Вакулоўская: Розніца паміж версіямі

У 1945 годзе скончыла сярэднюю школу, пасля паступіла ў Кіеўскую школу кінаакцёраў, пасля закрыцця школы ў 1948 годзе перавялася на рускае аддзяленне акцёрскага факультэта Кіеўскага тэатральнага інстытута. Па заканчэнні атрымала накіраванне ў [[Адэскі акадэмічны рускі драматычны тэатр|Адэскі тэатр рускай драмы]] (1952). У 1954 пераехала на Чукотку, з гэтага часу пачала выступаць у друку, працавала ў рэдакцыі газеты «Заря Севера», потым у Калінінградзе ў газеце «Калининградская правда». У 1963 па яе сцэнарыі пастаўленая камедыя «Лушка» на Кіеўскай кінастудыі.

З 1967 годугода пераследуеццапераследвалася КГБКДБ, і трапляетрапіла пад цэнзурныя рэпрэсіі, раскручваеццапачала раскручвацца «справа Вакулоўскай». Пісьменніцу абвінавачваюцьабвінавачвалі уў спробах перадаць на Захад для публікацыі свае творы, распаўсюджванні забароненай літаратуры, закліках да тэрору і антысавецкай прапагандзе. [[Пётр Машэраў]], выступаючы на партактыве, з гэтай нагоды заявіў, што «кампетэнтныя органы ўскрылі антысавецкі нарыў», што з «асобамі, якія рэгулярна наведвалі кватэру члена Саюза пісьменнікаў Л.Вакулоўскай, дзе сістэматычна наладжваліся п'янкі і вяліся злобныя антысавецкія размовы», пачалі праводзіцца прафілактычныя размовы. З лістападу 1967 года сябры і калегі В. (у тым ліку [[Валянцін Тарас]]) таксама дапытваюццадапытваліся ў КГБКДБ і доўгі час пераследуюццапераследваліся.

У 1988 годзе Вакулоўская пішанапісала кнігу пра сталінскія рэпрэсіі «Вольфрам - металл твёрдый».