Друкарня: Розніца паміж версіямі

У 1520 годзе ў [[Вільня|Вільні]] (цяпер Літва) [[Францыск Скарына]] стварыў першую друкарню ў Вялікім Княстве Літоўскім, у якой выдаў на [[Старабеларуская мова|старабеларускай мове]] «[[Малая падарожная кніжыца|Малую падарожную кніжыцу]]» ў 1522 годзе і кнігу «[[Апостал (Скарына)|Апостал]]» ў 1525 годзе. У 1553 годзе ў [[Брэст|Брэсце]] (Вялікае Княства Літоўскае) заснавалі першую друкарню ў межах сучаснай Рэспублікі Беларусь. Цягам 16-17 стагоддзяў найбольшымі ў ВКЛ былі [[Еўінская друкарня]] ([[Троцкі павет (Вялікае Княства Літоўскае)|Троцкі павет]]; цяпер [[Эляктрэнайскае самакіраванне]], Віленскі павет, Літва), Нясвіжская друкарня ([[Наваградскі павет]]; цяпер [[Мінская вобласць]], Беларусь) і [[друкарня Мамонічаў]] у Вільні. Пры канцы 18 ст. адчынілі Віцебскую, Гродзенскую, Магілёўскую і Мінскую губернскія друкарні (Расійская імперыя). На пачатку 20 ст. у Беларусі налічвалася 123 друкарні і [[Літаграфія|літаграфічныя]] прадпрыемствы. На 1 студзеня 1997 г. існавала 341 друкарня, з іх 135 (40%) дзяржаўных. Найбольшымі з іх былі: Паліграфічны камбінат імя Якуба Коласа (Мінск), Мінская фабрыка каляровага друку і Беларускі дом друку<ref name="б"/>.