Друцкае княства: Розніца паміж версіямі

Пасля смерці [[князі полацкія|полацкага кн.]] [[Усяслаў Брачыславіч|Усяслава Брачыславіча]] ([[1101]]), Друцк стаў адным з удзелаў Полацкай зямлі, але хто з братоў сядзеў на друцкім стальцы дакладна невядома (гл. [[Род Ізяславічаў Полацкіх|Ізяславічы Полацкія]]). Хутка пасля гэтага Друцкам завалодаў [[Глеб Менскі]], але ў [[1116]] горад і ўдзел адваяваў вялікі князь кіеўскі [[Уладзімір Манамах|Уладзімір Усеваладавіч]], хто пасля гэта валодаў княствам невядома. У 1150-х Друцкае княства зноў было пад уладай нашчадкаў Глеба Менскага, у [[1159]] г. на друцкім стальцы сядзеў яго ўнук — [[Глеб Расціславіч]]. У [[1159]] г. дручане выгналі Глеба Расціславіча з горада, прапанаваўшы сталец Рагвалоду-Васілю, што выклікала паміж апошнім і Глебавічамі працяглы канфлікт. У 14 ст. Друцкае княства ўвайшло ў склад [[ВКЛ]], распрасціралася ад [[Барысаў|Барысава]] да [[Орша|Оршы]] і ад [[Лукомль|Лукомля]] да [[Цяцерын]]а (за сучасным [[Круглае|Круглым]]). Належала роду кн. [[Род Друцкіх|Друцкіх]], які меў шмат адгалінаванняў. З канца 15 ст. асобныя часткі Друцкага княства трапілі ва ўладанне родаў [[Сапегі|Сапегаў]], [[Гаштольды|Гаштольдаў]], [[Ямантавічы|Ямантавічаў]], [[Гарнастаі|Гарнастаяў]]. Частка князёў Друцкіх пераехала ў [[Вялікае княства Маскоўскае]] (1508). Пасля адміністрацыйнай рэформы ВКЛ (1565—1566) землі княства цалкам уключаны ў [[Аршанскі павет (Вялікае Княства Літоўскае)|Аршанскі павет]] [[Віцебскае ваяводства|Віцебскага ваяводства]].