Рыгор Іванавіч Катоўскі: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Біяграфія: арфаграфія
Радок 33:
 
== Біяграфія ==
Рыгор Катоўскі нарадзіўся 12 (24) чэрвеня 1881 г. ў сяле Ганчешць (цяпер горад Хынчэшць у [[Малдова|Малдове]]), у сям'і завадскога механіка. Акрамя яго, у бацькоў было яшчэ пяць дзяцей. Бацька Катоўскага быў з [[Каталіцтва|каталікоў]], абруселы [[Праваслаўе|праваслаўны]] [[Палякі|паляк]], маці — [[Рускія|руская]]. Па бацькаўскай лініі Рыгор Катоўскі паходзіў са старадаўняга польскага [[Шляхта|шляхетнага]] роду, які валодаў маёнткам у Камянец-Падольскай губерні. Дзед Катоўскага за сувязі з удзельнікамі польскага нацыянальнага руху быў датэрмінова звольнены ў адстаўку са службы. Пазней ён збяднеў, і бацька Рыгора Катоўскага, інжынер-механік па адукацыі, вымушаны быў пераехаць да [[Малдова|Бесарабіі]] і перайсці ў [[Мяшчане|мяшчанскае]] [[саслоўе]]. Па ўспамінах самога Катоўскага, у дзяцінстве ён любіў спорт і авантурныя раманы. З дзяцінства адрозніваўся атлетычных складаннем і меў задаткі лідара. Пакутаваў логанеўрозам (заіканне). У два гады КатоўскагаКатоўскі страціў маці, а ў шаснаццаць — бацькабацьку. КлопатВыхаваннем абРыгора выхаванні Грышы ўзяла наКатоўскага сябезаймалася яго хросная маці Сафія Шаль, маладая ўдава, дачка інжынера, [[Бельгія|бельгійскага]] падданага, які працаваў па суседстве і быў сябрам бацькі хлопчыка, і хрэсны — памешчык Манук-Бей. Манук-Бей дапамог юнаку паступіць у Кукурузенскае [[Сельская гаспадарка|сельскагаспадарчае]] вучылішча і аплаціў увесь пансіён. У вучылішча Рыгор асабліва старанна вывучаў аграномы і [[Нямецкая мова|нямецкую мову]], так як Манук-Бей абяцаў накіраваць яго на «данавучанне» у [[Германія|Германію]] на Вышэйшай адукацыі ([[Сельская гаспадарка|сельскагаспадарчыя]] курсы). Надзеі гэтыя не апраўдаліся з-за смерці Манук-Бея ў [[1902]] годзе.
 
У студзені [[1918]] г. Катоўскі ўзначальваў атрад, які прыкрываў адыход бальшавікоў з [[Кішынёў|Кішынёва]]. У студзені-сакавіку 1918 г. камандаваў кавалерыйскай групай у [[Ціраспаль|Ціраспальскім]] атрадзе. У сакавіку 1918 г. [[Адэса|Адэская]] Савецкая Рэспубліка была ліквідавана аўстра-германскімі войскамі, якія ўвайшлі на Украіну пасля зняволенага [[Украінская Народная Рэспубліка|Украінскай Цэнтральнай Радай]] [[Брэсцкі мір|сепаратнага міру]]. Атрад Катоўскага быў распушчаны. Катоўскі перайшоў на нелегальнае становішча. З адыходам аўстра-германскіх войскаў, 19 красавіка [[1919]] г. Катоўскі атрымлівае ад [[Адэса|Адэскага]] камісарыята прызначэнне на пасаду кіраўніка ваеннага камісарыята ў г. Авідзіёпаль. У ліпені 1919 г. назначаны камандзірам 2-й брыгады 45-й стралковай [[Дывізія|дывізіі]] (брыгада была створана на аснове [[Прыднястроўе|прыднястроўскага]] [[Полк|палка]]). У лістападзе 1919 г. Катоўскі захварэў на [[Пнеўманія|запаленне лёгкіх]]. Са студзеня [[1920]] г. камандаваў [[Кавалерыя|кавалерыйскай]] брыгадай 45-й стралковай дывізіі, ваюючы ва ​​[[Украіна|Украіне]] і на савецка-польскім фронце. У красавіку 1920 г. уступіў у [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|РКП(б)]]. З снежня 1920 г. Катоўскі — начальнік 17-й кавалерыйскай дывізіі. У [[1921]] г. камандаваў кавалерыйскімі часткамі, у тым ліку душачы паўстанні «махноўцаў», «антонаўцаў» і «пятлюраўцаў». У верасні 1921 г. Катоўскага прызначаюць начальнікам 9-й кавалерыйскай дывізіі, у кастрычніку 1922 г. — камандзірам 2-га кавалерыйскага корпуса. У г. Ціраспалі ў 1920—1921 гадах у будынку былой гасцініцы «Парыж» размяшчалася [[штаб-кватэра]] Катоўскага (цяпер — штаб-[[музей]]). Там жа, паводле легенды, Катоўскага адсвяткаваў сваё [[Шлюб|вяселле]]. Улетку [[1925]] г. наркам Фрунзэ прызначае Катоўскага сваім намеснікам. Уступіць у пасаду Рыгор Іванавіч Катоўскі не паспеў.