Рыгор Віктаравіч Гершуні: Розніца паміж версіямі

Сын доктара ''Віктара Осіпавіча Гершуні''. Скончыў [[1-ы Ленінградскі медыцынскі інстытут]] (1927); з 1925 - на кафедры фізіялогіі гэтага інстытута. У 1931-36 працаваў у [[Ваенна-медыцынская акадэмія імя С. М. Кірава|Ваенна-медыцынскай акадэміі імя С. М. Кірава]] пад кіраўніцтвам [[Л. А. Арбелі]]. З 1936 у і[[нстытут фізіялогіі імя І. П. Паўлава АН СССР|нстытуце фізіялогіі імя І. П. Паўлава АН СССР]], з 1951 кіраўнік лабараторыі фізіялогіі слыху. Асноўныя работы па адаптавальным уплыве сімпатычнай нервовай сістэмы на нервова-мышачную функцыю (1927-32) і па фізіялогіі органаў пачуццяў, пераважна органаў слыху (з 1932). Адкрыў метад колькаснай ацэнкі дзейнасці органаў слыху (аб'ектыўная аудыяметрыя). Вылучыў уяўленне аб апрацоўцы слыхавой інфармацыі ў нервовай сістэме. Прапанаваў метады дыягностыкі паражэнняў слыхавых цэнтраў.