Валодша: Розніца паміж версіямі

{{вызнч|1=Валодша}} (?- — да 1180), верагодна ізяслаўскі князь сярэдзіны(сяр. [[12 ст. ]]).

Упамінаецца ў [[Іпацьеўскі летапіс|Іпацьеўскім летапісе]] пад 1159 г., калі непаўналетнім пасаджаны на княжанне ў [[Горад Ізяслаўль|Ізяслаўлі]] са старэйшым братам [[Брачыслаў Давыдавіч|Брачыславам]], прычым Ізяслаўль названы іх [[отчына]]й. Паводле [[Васкрасенскі летапіс|Васкрасенскага летапісу]] і [[В. М. Тацішчаў|В. М. Тацішчава]], у 1159 г. пасля нападу [[Род Глебавічаў Менскіх|Глебавічаў]] на Ізяслаўль Валодша адпраўлены ў [[Менск]] у палон, Брачыслаў закаваны ў жалеза. У 1160 г. у час паходу на Менск полацкі князь [[Рагвалод-Васіль]] вызваліў братоў. У 1180 г. у паходзе на [[Друцк]] удзельнічаў [[Андрэй Валодшыч]], магчыма сын Валодшы.

На думку некаторых гісторыкаў ([[М. М. Карамазін]], [[М. П. Пагодзін]], [[П. М. Строеў]]), Валодша сын полацкага князя [[Васілька Святаславіч|Васількі Святаславіча]]. Паводле [[М. І. Ермаловіч]]а, у «[[Хроніка Лівоніі|Хроніцы Лівоніі]]» [[Генрых Латвійскі|Генрыха Латвійскага]] Валодша ўпамінаецца пад імем полацкага князя [[Уладзімір Полацкі|Вальдэмара]], які дазволіў манаху Мейнарду прапаведаць хрысціянствасярод [[лівы|ліваў]] і паслаў падарункі. Паводле «Хронікі Лівоніі» гэты князь памёр у 1216 г.