Панямонне: Розніца паміж версіямі

'''Панямонне''' — гісторыка-этнаграфічны рэгіён [[Беларусь|Беларусі]], які займае тэрыторыю [[Гродзенская вобласць|Гродзенскай]] і сумежных частак [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай]] і [[Мінская вобласць|Мінскай]] абласцей. На поўдні мяжуе з Заходнім Палессем (па вярхоўях рэк Нараў і Ясельда да [[горад Бяроза|г. Бяроза]] і [[Івацэвічы]]), на ўсходзе і паўночным усходзе — адпаведна цэнтральнай Беларуссю і [[Паазер’е (этнаграфічны рэгіён Беларусі)|Паазер'ем]] (на захад ад г.[[Баранавічы]] па [[Налібоцкая пушча|Налібоцкай пушчы]], да г.[[Маладзечна]], [[Мядзел]], [[Паставы]]).

 

Насельніцтва этнагенетычна склалася на славянскай аснове з удзелам асіміляваных літвінаў (старажытнай літвы і аўкштайтаў), [[ятвягі|ятвягаў]], прусаў, татараў. У сярэднія вякі рэгіён быў вядомы пад назвай Літва, побач з якой ўжывалася і назва Чорная Русь, што, на думку некаторых аўтараў (М. К. Любанскі, П. Д. Бранцаў, У. І. Пічэта). уяўляла сабой першапачаткова славянскі масіў на землях балцкіх плямён. У канцы 10 — 1-й палове 11 стагоддзя далучана да [[Кіеўская Русь|Кіеўскай Русі]]. У 12 — 1-й палове 13 стагоддзя знаходзілася ў сферы ўплыву [[Галіцка-Валынскае княства|Галіцка-Валынскага]] і [[Полацкае княства|Полацкага]] княстваў.

 

 

У 13 стагоддзі рэгіён апынуўся ў цэнтры важных падзей, якія зрабілі непасрэдны ўплыў на ўтварэнне [[ВКЛ]]. Яго першай сталіцай быў Новагародак ([[Навагрудак]]), дзе ў [[1253]] годзе каранаваўся вялікі князь [[Міндоўг]].

 

== Літаратура ==