Стаіцызм: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
JerzyKundrat (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 19:
У аснове натурфіласофіі стаіцызму — вучэнне [[Арыстоцель|Арыстоцеля]] пра матэрыю і форму, адноўлены і значна перагледжаны касмалагізм [[Геракліт]]а. Натурфіласофскія погляды стоікаў адрозніваюцца тэалагічнай, правідэнцыяльнай, фаталістычнай арыентаванасцю і эклектычнасцю. На іх думку, сусвет уяўляе сабой адушаўлёнае сферычнае цела, а першаасновай усяго існага з'яўляецца [[агонь]] («пнеўма», «дух», «дыханне»), іманентная ўласцівасць якога Логас. Паводле стоікаў, сусвет стварае і кіруе ім Першаагонь (Бог-Логас). Стоікі прызнавалі існаванне сусветнага плана і ўсеагульнай мэтазгоднасці; лічылі, што свет развіваецца цыклічна. Стаіцызм прызнае ўсеагульную цялеснасць, у т.л. Бога і душы. Душа чалавека разглядалася стоікамі як частка сусветнай душы, якая са смерцю пакідае цела.
У цэнтры стаіцызму — этычнае вучэнне. Дабрадзейнасць,
Стоікі ўпершыню ўвялі тэрмін «логіка», пад якім разумелі навуку аб славесным выказванні. Логіка ў стаіцызме падзяляецца на рыторыку і дыялектыку, якая складаецца з вучэнняў пра гукі мовы (паэтыка, тэорыя музыкі і граматыка) і пра значэнне, сэнсавы бок мовы.
|