Альбігойцы

Альбігойцы (лац.: Albigenses, фр.: Albigeois), Царква Альбі — запазычанай ад горада Альбі у Тарнском дэпартаменце Францыі назоў распаўсюджанай ў Паўднёвай Еўропе рэлігійнай плыні «добрых людзей» (катараў).

У вучэнні альбигойцев галоўнай тэмай з'яўлялася тэма праўзыходячага кахання «Нябеснага Добрага Бацькі», дзеля якой, па меркаванні вызнаўцаў, быў пасланы на зямлю Сын Божы Ісус Хрыстос, «Алейнае дрэва», «Жаніх Шлюбнага Чертога». Альбигойцы звалі гэтую праяву чароўнага кахання па імі горада «Альбі», што адпавядала па значэнні шырока выкарыстоўванаму мінезінгерамі і правансальскімі трубадурамі тэрміна «мінне» (вышнее каханне).

Як і ў любым накірунку маніхейства, у альбігойстве меўся падзел паміж манахамі і свецкімі паслядоўнікамі, прычым манахі ўстрымоўваліся ад віна, мяса, любога гвалту і фізічнай працы.