Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Brubaker610 (размовы | уклад) др Адкат версіі 3295568 аўтарства 37.212.210.18 (размова) Тэг: Адмена |
Brubaker610 (размовы | уклад) др →Памяць Тэг: рэдактар вікітэксту 2017 |
||
Радок 74:
== Памяць ==
[[Файл:Dunin momiuszko.jpg|250px|thumb|Помнік Вінцэнту Дунін-Марцінкевічу і Станіславу Манюшку ў Мінску.]]
Польскі пецярбургскі часопіс «Kraj» («Край») у некралогу В. Дуніна-Марцінкевіча напісаў: «Удзячна і сардэчна ўспомняць яго некалі — калі пасталеюць — наступныя беларускія пакаленні».
Усе культурныя нацыі вельмі шануюць памяць найбольш заслужаных сыноў сваіх і ў гадаўшчыну іх ураджэння, смерці і т.п. успамінаюць іх заслугі. Такія нацыянальныя памінкі маюць вялікую вагу: асвячаюць перад народам жыццё і працу лепшых грамадзян, яны паказваюць моц і сілу ўсяе нацыі, каторая такіх сыноў узгадавала, развіваюць у народзе паважанне да сябе самога, будзяць нацыянальную свядомасць, а разам з гэтым заахвочваюць кожнага да працы для грамадзянства, даводзячы жывым прыкладам, што раней ці пазней родны край ацэніць тую працу павэдлуг справядлівасці.▼
На пачатку ХХ стагоддзя невялікая кагорта беларусаў-адраджэнцаў адзначыла 25-ю гадавіну смерці пісьменніка. Газета [[Наша ніва (1906)|«Наша ніва»]] прысвяціла яму асобны нумар. Побач з артыкуламі [[Рамуальд Зямкевіч|Рамуальда Зямкевіча]] «Вінцук Дунін-Марцінкевіч, яго жыццё і літаратурнае значэнне», [[Альгерд Бульба|Альгерда Бульбы]] «Грамадзянскае становішча В. Дуніна-Марцінкевіча», [[Ядвігін Ш.|Ядвігіна Ш.]] «В. Дунін-Марцінкевіч у практычным жыцці», вершам [[Янка Купала|Янкі Купалы]] «Памяці Вінцука Марцінкевіча» быў змешчаны рэдакцыйны матэрыял, у якім адзначалася:
▲{{Цытата|Усе культурныя нацыі вельмі шануюць памяць найбольш заслужаных сыноў сваіх і ў гадаўшчыну іх ураджэння, смерці і т.п. успамінаюць іх заслугі. Такія нацыянальныя памінкі маюць вялікую вагу: асвячаюць перад народам жыццё і працу лепшых грамадзян, яны паказваюць моц і сілу ўсяе нацыі, каторая такіх сыноў узгадавала, развіваюць у народзе паважанне да сябе самога, будзяць нацыянальную свядомасць, а разам з гэтым заахвочваюць кожнага да працы для грамадзянства, даводзячы жывым прыкладам, што раней ці пазней родны край ацэніць тую працу павэдлуг справядлівасці.
}}
[[Выява:Беларусы Прагі 30 12 1924.jpg|злева|250px|thumb|Прадстаўнікі беларускай дыяспары ў [[Горад Прага|Празе]] ў час вечарыны, прысвечанай 40-м угодкам з дня смерці В. Дуніна-Марцінкевіча. 1924]]
| |||