Люцыян Жалігоўскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Vicien (размовы | уклад)
→‎Біяграфія: мемуары
Радок 52:
У 1925-26 быў міністрам вайсковых спраў Польшчы. У 1926-27 інспектар арміі. З 1927 па 1939 з'яўляўся дэпутатам польскага сейма. У [[1939]] эміграваў у [[Вялікабрытанія|Вялікабрытанію]]. У 1942-44 член Нацыянальнай рады пры эмігранцкім польскім урадзе.
 
Аўтар успамінаў. <ref>{{cite book|url=http://history-belarus.by/images/img-figures/zeligowski/Zeligowski_Zapomnianae-prawdy.pdf|title=Zapomniane prawdy|author=Żeligowski, Lucjan|year=1943|publisher=F. Mildner & Sons|language = pl}}</ref>
Аўтар успамінаў.
 
== "Zapomniane prawdy (Забытыя ісціны)" 1943 ==
 
Пасля "Цуду на Вісле" - ключавога бітвы савецка-польскай вайны 1920-га, - ён пісаў:
 
{{Цытата|Узнікла парадаксальная сітуацыя .. калі Варшава была абаронена і вайна выйграная, то мы, грамадзяне нашай радзімы - Літвы, нават не маглі вярнуцца да дому, у якім асёл народ жмудзінскі, пратэжэ немцаў ... Пазбавіўшыся Літвы - Польшча страціла вялікае ўтрыманне сваёй дзяржаўнасці . То не разумелі таго польскія палітыкі, толькі разумеў кожны жаўнер, нават абывацель літоўскі. | Успаміны Люцыяна Жалігоўскага}}
 
{{Цытата|9 кастрычніка 1920 г… заняў Вільню не польскі генэрал Жалігоўскі, а [[літвін]] Жалігоўскі. Мараю гэтага апошняга было жыць сярод суайчыньнікаў на літоўскай зямлі. Я не вылучаў сярод іх ні палякаў, ні русінаў, ні жмудзінаў. Будучы літвінам, я ніколі не пераставаў быць палякам. Два гэтыя паняцьці зьвязаныя між сабою. Яны ўзаемна дапаўняюць адно другое. | Успаміны Люцыяна Жалігоўскага}}
 
Люцыян Жалігоўскі пазней у сваіх мемуарах асудзіў палітыку анэксіі, палітыку закрыцця беларускіх школаў ды адмаўлення польскім «хаўруснікам» ад канфедэратыўных планаў маршалка [[Юзаф Пілсудскі|Пілсудскага]].
 
{{Цытата|Рыжскі пакт быў канчатковым расколам гістарычнай Літвы, забыццём вялікіх ідэй і Ягелонаў, і Міцкевіча, і нараджэннем новай, шкоднай тэрміналогіі: "kresow wschodnich" альбо "паўночна-усходніх земляў" | Успаміны Люцыяна Жалігоўскага}}
 
Генерал захапляўся ідэямі пан-славізму:
 
{{Цытата|Але не толькі геаграфічна Літва была сэрцам славянства. Была ім маральна. Яна, адна з усіх славянскіх народаў, магла лёгка пагаварыць з усімі. Як з Польшчай, так з Расіяй, так з Украінай. Ўклад псіхічны літоўскіх народаў быў як бы створаны каб прымірыць усіх. У яго ніколі не было варожасці, ні нацыянальнай, ні рэлігійнай, ні культурнай. | Успаміны Люцыяна Жалігоўскага}}
 
 
{{DEFAULTSORT:Жалігоўскі Люцыян}}