Свята-Мікалаеўская царква (Мікалаеўшчына): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др added Category:Колішнія цэрквы Беларусі using HotCat |
спасылка |
||
Радок 44:
== Гісторыя ==
Да [[1866]] года ў Мікалаеўшчыне дзейнічаў [[Касцёл Святога Яна Хрысціцеля (Мікалаеўшчына)|касцёл Святога Яна Хрысціцеля]], пабудаваны ў [[1652]] годзе па фундацыі [[Маршалак вялікі літоўскі|маршалака вялікага літоўскага]] [[Аляксандр Людвік Радзівіл|Аляксандра Людвіка Радзівіла]]. У выніку [[Паўстанне ў Польшчы, Літве і Беларусі (1863—1864)|паўстання 1863—1864 гадоў]] пачаўся працэс скасавання каталіцкага прыходу ў мястэчку і пераводу прыхаджан у [[Праваслаўе|праваслаўе]].
30 ліпеня [[1866]] года святаром Пятром Трускоўскім быў складзены рапарт аб пераходзе жыхароў сяла Мікалаеўшчына ў праваслаўе, адпраўлены [[Архібіскуп|архібіскупу]] мінскаму і бабруйскаму [[Міхаіл (Галубовіч)|Міхаілу]]. У тэксце дакумента сцвярджаецца, што «''Жители местечка Минского уезда Николаевщины…присоединились к православной церкви и…просят, чтобы костёл их…был обращён в православную церковь и при оной было открыто народное училище''.» Таксама адзначана, што мястэчка знаходзіцца «''среди населения католического''», касцёл у ім «''деревянный, крепкий, построенный престолом на восток, снаружи благолепный, о двух куполах, годный к переделке в православную церковь''»<ref>[http://www.oldmikk.ru/Page3_geogr_minsk.html/ О переходе жителей села Николаевщина в православие]</ref>. Адказ архібіскупа быў станоўчым, аднак дзяржавай было прынята рашэнне аб вылучэнні 3500 рублёў на пабудову новай праваслаўнай царквы і адкрыццё [[Народныя вучылішчы|народнага вучылішча]]. У [[1872]] годзе быў распрацаваны праект, а ў [[1876]] годзе — завершана будаўніцтва і асвячэнне царквы ў гонар [[Святы Мікалай|святога Мікалая]].
Радок 58:
Будынак у плане з’яўляўся трохзрубавым, складаўся з квадратнага асноўнага [[Архітэктурны аб’ём|аб’ёму]], увенчанага пяццю глухімі [[купал]]амі, [[алтар]]а і [[Бабінец|бабінца]] са [[званіца]]ю<ref>Памяць. Стаўбцоўскі раён. Мн.:Беларуская энцыклапедыя, 2004</ref>.
Апісанне царквы, складзенае ў [[1878]] годзе, паведамляе, што царква драўляная, увянчана даўгаватым [[крыж]]ом з сям’ю глухімі [[купал]]амі і [[званіца]]ю ва франтоннай частцы. [[Дах]] пакрыты жалезам, [[Акно|вокны]] размешчаны на адным узроўні, уваходных [[Дзверы|дзвярэй]] трое; як дах, так і вонкавыя сцены афарбаваны
[[Аляксандр Іванавіч Лакотка|Аляксандр Лакотка]] адносіць храм да «узорнага» праекту драўляных цэркваў, у аснову якога былі пакладзены мясцовыя [[Архітэктурная кампазіцыя|кампазіцыйныя прыёмы]], аднак прапорцыі, формы і [[дэкор]] часам згадвалі рысы рускага праваслаўнага дойлідства<ref>[[Аляксандр Іванавіч Лакотка|Лакотка, А. І.]] Драўлянае сакральна-манументальнае дойлідства Беларусі/ А. І. Лакотка.-Мн.:Беларусь, 2003, с.15</ref>.
| |||