Віктар Пятровіч Данілаў: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленне
дапаўненне, удакладненне
Радок 1:
{{Асоба}}
{{Цёзкі2|Данілаў}}
'''Віктар Пятровіч Данілаў''' ({{ДН|20|7|1927}}, {{МН|Яраслаўль||}}, [[Расія]] — [[7 снежня]] [[2016]], {{МС|Яраслаўль||}}, [[Расія]]) — рэлігійны [[Дысідэнт|дысідэнт]], публіцыст, з [[1976]] — святар грэка-каталіцкай царквы ў падполлі; вязень [[ГУЛАГ]]у ў [[1948]]—[[1955]], ігумен[[парах]] грэка-каталіцкай парафіi ў [[Горад Гродна|Гродне]].
 
== Біяграфія ==
У [[1947]] паступіў у [[Яраслаўскі педагагічны інстытут]], у чэрв. 1948 арыштаваны за свае крытычныя выказванні пра [[Сталін]]а i абвінавачаны ў антысавецкай агітацыі. Асуджаны на 10 гадоў пазбаўлення волі. Тэрмін адбываў у лагеры для асабліва небяспечных паліт. злачынцаў у Iнце, [[Комі АССР]]. За падрыхтоўку ўцёкаў атрымаў паўторную судзімасць тэрмінам на 10 гадоў.

За час знаходжання ў няволі пераасэнсаваў свайсвае светапоглядныя пазіцыі, адмовіўся ад таталітарнага калектывізму, марксізму і атэізму. У лагеры, у духоўных пошуках праўдзівай веры, прыняў [[каталіцызм|каталіцкае веравызнанне]]. У [[1955]] вызвалены па амністыі i пасля ў падполлі займаўся місіянерскай дзейнасцю.

Са снежня [[1955]] узнавіў вучобу на гістарычным факультэце Яраслаўскага педагагічнага інстытута. Аднак пасля сканчэння дыплом яму спачатку не выдалі па той прычыне, што ён быў актыўным католікам, пра што адміністрацыі інстытута стала вядома з даносу. Толькі настойлівасць Данілава, яго афіцыйныя звароты ў дзяржаўныя ўстановы з заявамі пра рэлігійную дыскрымінацыю дазволілі ва ўмовах паліт. лібералізацыі — «адлігі» часоў [[М. Хрушчоў|М. Хрушчова]], адстаяць свае правы i атрымаць дыплом. Але ўладкавацца па спецыяльнасці ён не змог, з [[1959]] працаваў электрамантажнікам.

У 1960 пераязджаепераехаў ўу больш ліберальныя рэгіёны [[СССР]] — спачатку ў [[Вільнюс]], а ў [[1967]] у Гродна. У пачатку 1970-х гадах атрымаў прапанову падпольна вучыцца на святара грэка-каталіцкага абрадусвятара. У [[1976]] у [[Львоў|Львове]] тайнатаемна быў пасвечаныпасвячаны ў святары мітрапалітам ГКЦ [[Уладзімір Стэрнюк|Уладзімірам СцернюкомСтэрнюком]]. Вярнуўся ў Гродна i пачаў святарскае і місіянерскае служэнне ва ўмовах падполля. Пісаў рэлігійныя працы для самвыдату., Звыязджаў [[1992]]на легальнамісіі ігуменў грэка-каталіцкайрозныя парафіiгарады ў ГроднеСССР.
 
З [[1992]] быў прызначаны парахам грэка-каталіцкай парафіi Маці Божай Фацімскай у Гродне. Стаў дэканам БГКЦ. Быў на прыватнай аўдыенцыі ў Папы Рымскага [[Ян Павел II|Яна Паўла II]], ад якога атрымаў царкоўную ўзнагароду за сваю місіянерскую дзейнасць і святарскае служэнне.
 
Пасля выхаду на пенсію вярнуўся на сваю радзіму ў Яраслаўль, дзе нейкі час дапамагаў у душпастырскай апецы мясцовых католікаў. Памёр 7 снежня 2016 г.
 
{{зноскі}}