Ян I Ольбрахт: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др робат Дадаем: zh:约翰一世 (波兰) |
JerzyKundrat (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 5:
Нарадзіўся ў 1459 г. Трэці сын Казіміра VI Ягелончыка, ён быў добра выхаваны дзякуючы сваёй разумнай маці Елізаветы Аўстрыйскай, шануемай аўтарам сачынення «De institutione regii pueri». Настаўнікамі яго былі гісторык [[Длугаш, Ян|Длугаш]] і гуманіст Філіп Буанакорсі, больш вядомы пад імем Калімаха. Калімах, па меркаванню сучаснікаў, меў вялікі ўплыў на караля, падказваючы яму сродкі для дасягнення абсалютнай улады.
Калі ў Яна Ольбрахта і былі намеры ўзмацніць каралеўскую ўладу, то яны былі цалкам не спраўдзіліся; прывілеі шляхетскага саслоўя яшчэ больш павялічыліся падчас знаходжання на троне гэтага караля. Апынуўшысь ў цяжкім фінансавым становішчы, ён быў вымушаны шукаць падтрымку сярод шляхты, каб атрымаць ад яе неабходныя падаткі. Ў [[1496]] г. петракоўскі сейм зацвердзіў статут, паклаўшы пачатак [[прыгоннае права|прыгоннаму праву]] ў Польшчы і прышчыміўшы правы мяшчан, ў інтэрэсах [[шляхта|шляхецкага саслоўя]]. Шляхта была так задаволена гэтым статутам, што ахвотна выставіла значныя ўзброеныя сілы для экспедыцыі супраць [[Малдова|малдаўскага]] князя Стэфана. Ян Ольбрахт меў намер пасадзіць на прэстол Малдовы свайго брата [[Жыгімонт I|Жыгімонта]], каб зручней было потым весці барацьбу з турками. Экспедыцыя закончылася ў [[Букавіна|Букавіне]] страшнай паразай палякоў, якая пацягнула за сабой знішчальны напад татар і турок на Польшчу. Планы караля не спраўдзіліся; ён быў вымушаны падтрымліваць мір з туркамі, каб адгарадзіць сваю дзяржаву ад небяспечных ворагаў. Памёр
{{пачатак артыкулу}}
| |||