Антон Луцкевіч: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 88:
== Навуковая дзейнасць, публіцыстыка ==
[[Файл:Jak prawilna pisać pa biełarusku.jpg|міні|Вокладка кнігі Антона Луцкевіча «Як правільна пісаць па беларуску» ([[Беларускі лацінскі алфавіт|бел. лацін.]]: ''Jak prawilna pisać pa biełarusku''), 1917.]]
Першы артыкул «Што будзе?» надрукаваў у газеце «[[Наша доля]]» (1906, № 1). Паступова стаў вядучым беларускім публіцыстам. У артыкулах і нататках пачатку ХХ ст. крытыкаваў аграрную і нацыянальную палітыку царызму, выказваўся за сацыяльнае і нацыянальнае вызваленне беларускага народа, асуджаў нацыяналізм («Краёвае становішча», 1914). Развіццё беларускага вызваленчага руху звязаў з развіццём капіталістычных адносін і станаўленнем нацыянальнай буржуазіі («Эканамічная эвалюцыя і беларускі рух», 1917). Склаў курсы лекцый па фанетыцы і этымалогіі. У 1916 годзе стварыў першую "Беларускую граматыку", якая ў рукапісным выглядзе захоўваецца
Адзін з першых, хто звярнуўся да асобы [[Кастусь Каліноўскі|Кастуся Каліноўскага]], як да пачынальніка беларускага палітычнага вызвалення. У канцы [[1920]] года асоба Каліноўскага згадваецца ў артыкуле Антона Луцкевіча «Пуцяводныя ідэі беларускае літаратуры». У [[1924]] годзе прысвяціў Каліноўскаму адмысловае эсэ «Дыктатар Літвы». У эсэ і прадмове да ўспамінаў «За дваццаць пяць гадоў» Антон Луцкевіч глядзеў на Кастуся Каліноўскага як на [[Краёўцы|краёўца]], адзначаючы пры тым, што «''Каліноўскі бадай, ці ня першы... разглядае беларускае пытанне ў чыста палітычнай плашчыні, але ўжо не як частку „польскага пытання“ (як рабілі ягоныя папярэднікі), а як пытанне зусім самастойнае, ды стараецца збудзіць прыспаныя сялянскія масы дзеля барацьбы за палітычнае вызваленне Беларусі й Літвы (былога Вялікага Княства Літоўскага) — у імя нацыянальнай і рэлігійнай свабоды, у імя сацыяльных інтарэсаў беларускага сялянства...''»{{Sfn|Сідарэвіч А.|2010|с=8}}.
|