Сяргей Іванавіч Грахоўскі: Розніца паміж версіямі

| Дата нараджэння = 25.9.1913

| Дата смерці = 11.12.2002

| Месца смерці = {{Месца смерці|Мінск}}

| Род дзейнасці = [[празаік]], [[паэт]], [[драматург]]

| Узнагароды = {{Медаль Францыска Скарыны}}

'''Сярге́й Іва́навіч Грахо́ўскі''' (нар. {{ДН|24|9|1913|12}}, с. [[Нобель (Ровенская вобласць)|Нобель]], {{МН|Пінскі павет (Расійская імперыя)|ў Пінскім павеце (Расійская імперыя)}}, [[Мінская губерня]], цяпер Зарэчненскі раён, {{МН|Ровенская вобласць|ў Ровенскай вобласці|}}, [[Украіна]] — {{ДС|11|12|2002}}, {{МС|Мінск||}}; Псеўданімы: ''М. Асіповіч''; ''Сяргей Івановіч''; ''С. Каршун''; ''Парамон Паромскі'') — беларускі [[{{паэт]]|Беларусі|СССР|XX стагоддзя}}, [[{{празаік]]|Беларусі|СССР|XX стагоддзя}} і [[{{перакладчык]]|Беларусі|СССР|XX стагоддзя|паэзіі на беларускую мову|з рускай мовы|з украінскай мовы|}}.

Нарадзіўся ў сялянскай сям'ісям’і. У 1914 г.годзе разам з бацькамі пераехаў у м.мястэчка [[Глуск]] на Магілеўшчыне. У 1930 г.годзе пачаў працаваць рабочым на [[Бабруйск]]ім дрэваапрацоўчым камбінаце. У 1931—1932 гг.гадах працаваў карэктарам у Дзяржвыдавецтве БССР, у газеце «[[Чырвоная змена]]». Скончыў газетна-выдавецкае аддзяленне літаратурнага факультэта Мінскага педагагічнага інстытута (1935), працаваў рэдактарам на [[БеларускаеПершы Нацыянальны канал Беларускага радыё|Беларускім радыё]], выкладчыкам літаратуры на рабфаку пры [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт|БДУ]].

=== Арышт ===

Арыштаваны 20.10. кастрычніка 1936 у Мінску па адрасе: вул. Цнян­ская, д. 28а, кв. 1. 02.10.2 кастрычніка 1937 асуджаны пазасудовым органам НКУС як «''член контррэвалюцыйнай нацыянал-фашысцкай арганізацыі''» і за «''антысавецкую дзейнасць''» на 10 гадоў ППК. Верагодна, некаторы час знаходзіўся ва {{нп3|Унжлаг|Унжэнскім канц­лагеры НКУС|ru|Унжлаг}} [[Ніжагародская вобласць|Горкаўскай вобласці]] (ст. Сухабязводная{{нп3|Сухабязводнае (рабочы пасёлак)|Сухабязводнае|ru|Сухобезводное (рабочий посёлок)}}). Вызвалены 19.10. кастрычніка 1946 года. Пасля вызвалення выкладаў рускую мову і літаратуру ва [[Урэчча (Любанскі раён)|Урэцкай]] сярэдняй школе [[Слуцкі раён|Слуцкага раёна]] (1946—1949).

У 1947 г.года з С. Грахоўскага знялі судзімасць, але 19.5. мая 1949 ён быў паўторна арыштаваны. Асуджаны асобай нарадай МДБ СССР 27.8. жніўня 1949 на пасяленне ў [[Новасібірская вобласць|Новасібір­скай вобласці]], дзе працаваў настаўнікам. Рэабілітаваны па першай справе прэзідыумам Вярхоўнага суда БССР 19.10. кастрычніка 1955, па другой — 21.10. кастрычніка 1955. З 1956 г.года стала жывежыў ўу Мінску. У 1957—1973 гг.гадах працаваў у часопісах «[[Бярозка (1924часопіс)|«Бярозка»]]» — загадчык аддзела рэдакцыі (1957—1959), «[[Вясёлка (1957часопіс)|«Вясёлка»]]» (1960—1973); літкансультантам [[СПСаюз БССРбеларускіх пісьменнікаў|Саюзу пісьменнікаў БССР]] (1959—1960). У 1973—1974 гг.гадах адказны сакратар Камітэта па дзяржаўных прэміях БССР у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры. Член [[Саюз пісьменнікаў СССР|Саюза пісьменнікаў СССР]] з 1956 ггода. З 1974 г.года на пенсіі. АсабоваяАсабістая справа пісьменніка № 9934-с захоўваецца ў архіве [[Камітэт дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь|КДБ Беларусі]].

Дэбютаваў вершам у 1926 годзе. Аўтар зборнікаў паэзіі «Дзень нараджэння» (1958), «Чаканне» (1960), «Табе зайздросціць сонца» (1963), «Памяць» (1965), «Тры вымярэнні» (1967), «Вершы» (1968), «Паэма дарог» (1970), «Зазімак» (1976), «Лірыка» (1978), «3ачараванасць» (1978), «Асеннія гнёзды» (1982), «Кругі надзеі» (1985), «Верую» (1987), «І радасць і боль» (1988). Выйшлі кнігі вершаў для дзяцей «Ад вясны да вясны» (1959), «Сёння і заўтра» (1961), «Гарыць касцёр» (1966), «Сонечная сцежка» (1980), «Знаходка» (1985), апавяданняў «Агеньчык у акне» (1972).

[[Выява:Sergey Ivanovich Grakhovsky.JPG|250px|thumb|Мемарыяльная дошка на доме, дзе жыў пісьменнік, Мінск, пр. [[Праспект Незалежнасці (Мінск)|Незалежнасці]], 47.]]

* Сяргей Грахоўскі: вядомы і невядомы / уклад. Т.  С.  Грахоўская.  — Мн., 2013.