Офенбергі: Розніца паміж версіямі

| Герб =Offenberg CoA.png

'''Офенбергі''' ({{lang-de|Offenbergen}}, {{lang-ru|Оффенберги}}) — баронскі род уласнага герба. У перакладзе з [[нямецкая мова|нямецкай мовы]] ''Offenberg'' — адкрытая гара. Заснавальнік роду — Фрэдэрык Георг Офенберг. Ёган Офенберг, намеснік [[Штырыя|Штырыі]], быў паслом імператара [[Максімільян II Габсбург|Максімільяна II]] да [[Іван Грозны|Івана Грознага]]. Яго сын ЛёранцЛорэнц у [[1576]] пасяліўся ў [[Інфлянты|Інфлянтах]]. [[20 ліпеня]] [[1634]] род унесены ў рыцарскія матрыкулы [[Курляндыя|Курляндскага княства]]. У [[XVIII стагоддзе|XVIII ст.]] Офенбергі з'явілісяз’явіліся на [[Беларусь|Беларусі]]. Род падзяляўся на дзве галіны, адна з іх жыла ў Курляндыі (шляхецкае паходжанне зацверджанае пастановай №  2823 расійскай Герольдыі [[3 красавіка]] [[1862]]), другая на [[Беларусь|Беларусі]]. У [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] род баронаў Офенберг быў унесены ў шляхецкія матрыкулы [[Курляндская губерня|Курляндскай губерні]], у VI частку [[Радаводныя кнігі|РК]] [[Віцебская губерня|Віцебскай губерні]] і V і VІ частку РК [[Мінская губерня|Мінскай губерні]].

На сярэбраным полі гербу дзве гары, якія маюць унізе адтуліны. Адна гара, справа — ніжэйшая, злева — вышэйшая. Горы на гербе з'явілісяз’явіліся, відаць, указваюць на геаграфію паходжання роду: нейкая мясцовасць у [[Германія|Германіі]] ці ў [[Чэхія|Чэхіі]].

Пачатак беларускай лініі паклаў Ян Эбергард Фрэдэрык Ежы фон Офенберг, які валодаў маёнткам [[Дайневічы]] ў [[Браслаўскі павет (Вялікае Княства Літоўскае)|Браслаўскім павеце]] і памёр у 1729. У 1820 Якуб Офенберг, праўнук Яна Эбергарда Фрэдэрыка Ежага, набыў у [[Ігуменскі павет (Мінская губерня)|Ігуменскім павеце]] фальварак Лочын і вёску Сёмкава Слабодка ў Ігната і Антаніны з [[Завішы|Завішаў]] Есьманаў. У сваім маёнтку ён заклаў касцёл, парк, сад і водаправод з фантанамі. У [[1845]] Лочын перайшоў да сына папярэдняга Віктара. У Лочыне працавала паравая лесапілка, ажыццяўлялася меліярацыя, недалёка ў лесе былі заснаваны новыя паселішчы: засценкі Барсукі і Блыхава, які пазней Часлаў Офенберг назваў у гонар бацькі Віктаравым. У верасні 1918 да маёнтка Лочын былі далучаны фальваркі і ўрочышчы Макаў’я, Язвінкі, Кучышча, Расохі. Часлаў быў апошнім уладаром маёнтку, 3 красавіка 1919 ён з сям’ёй выехаў у [[Мінск]].

Прызнаныя ў шляхецкай годнасці Расійскай Імперыіімперыі вывадамі [[Магілёў]]скага (22 чэрвеня 1804) і [[Мінск]]ага (8 кастрычніка 1826) дваранскіх дэпутацкіх сходаў, з унясеннем у 4 частку Радаводнай кнігі Мінскай губерні. Вывадам 24 чэрвеня 1834 перанесеныя ў 6 частку РК Мінскай губерні. Зацверджаныя ў дваранстве Расійскай Імперыі загадам Сенату ад 28 ліпеня 1842 за №  10 585.

У 1913 некаторыя прадстаўнікі роду атрымалі пасведчанне з Курляндскага шляхецкага камітэта, што належаць да баронскага роду фон Офенбергаў. Мінскі ДДС здзейсніў дадатковыя вывады з пераносам асоб у 5 частку РК. У баронскай годнасці былі прызнаны Часлаў Антон, яго сыны Віктар і Юрый, яго браты Стафан Аўгусцін і Ян Якуб, і нашчадкі ўсіх названых асоб. Зацверджаныя ў баронскай годнасці загадам Сената ад 23 лістапада 1915 за №  4 969.

### Якуб ([[1768]]—[[1839]]), межавы суддзя Ігуменскага павета, ж. — Феліцыяна з [[ЖылінскіяРод Жылінскіх|Жылінскіх]]

[[Катэгорыя:родРод Офенбергаў|* ]]