Барыс Якаўлевіч Магаліф: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 1:
'''Барыс Якаўлевіч Магаліф''' (8 сакавіка 1927 г., Берлін – 26 снежня 2006 г., Горкі, Магілёўская вобласць) – акцёр кіно, кампазітар, педагог, паэт, перакладчык.
===Біяграфія ==
==Лёс бацькоў ==
Яго бацька, Якаў Мареевіч Магаліф, прыехаў ў Маскву ў 1919 годзе, а ў 25 гадоў стаў галоўным бухгалтарам Расійскага тэлеграфнага агенцтва. Потым працаваў начальнікам фінансавага аддзела Народнага Камісарыята замежных спраў СССР. У 1926 годзе быў напраўлены ў Берлін на працу ў пасольства СССР. Яго жонка ўспамінала, што “…1-га красавіка 1937 года на Беларускім вакзале арыштавалі майго мужа, выклікаўшы яго з Берліна. Пазней мне далі з ім спатканне, не дазволіўшы нічога пытацца аб справе. Спытаўшы пра дзяцей, муж мой раптам заплакаў. Яно было апошнім"<ref> Отрывок из воспоминаний Софьи Васильевны Магалиф (1900 – 1986).https://www.kaliayevskaya-5.ru/%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F-%D0%B4%D0%BE%D0%BC%D0%B0/%D0%BC%D0%B0%D0%B3%D0%B0%D0%BB%D0%B8%D1%84/</ref>. У красавіку 1937 года па справе «Масква-Цэнтр» быў абвінавачаны ў шпіянажы. З даведкі аб расстрэле відаць, што яго расстралялі ў дзень суда – 25 жніўня 1937 года і пахавалі на Данскіх палігоне <ref> Архіў Прэзідэнта РФ. «Спіс асобаў, якія падлягаюць суду ваеннай калегіі Вярхоўнага Суда Саюза СССР» Воп.24, справа 410, ліст 260. 20 жніўня 1937 года http://stalin.memo.ru/spiski/pg02265.htm. </ref >.
Але жонцы было выдана пасведчанне аб смерці, дзе было сказана: «Паведамляю, што Магаліф Якаў Мареевич, 1895 года нараджэння, быў асуджаны Ваеннай Калегіяй Вярхоўнага Суда Саюза ССР 25 жніўня 1937 года і, адбываючы пакаранне, памёр 17 кастрычніка 1938 года». У 1955 годзе быў рэабілітаваны.
Сям'ю «ворага народа» адразу ж выслалі з Масквы ў пасёлак Акбулак (цэнтр Акбулакского раёна Арэнбургскай вобласці). У гэтым пасёлку Барыс Магаліф жыў з маці і старэйшым братам да 1942 года. Маці, Соф'ю Васільеўну Магаліф-Аржанаву, у 1942 годзе пасадзілі ў АЛЖЫР ( Акмоленскі лагер жонак здрадннікаў радзімы). Яна вярнулася ў Маскву толькі ў сярэдзіне 50-х гадоў.
==Першы У Затым Барыс працаваў асвятляльнікам у цыркавога артыста Эміля Кіа, а ў канцы вайны паступіў у Кіеўскае артылерыйскае вучылішча, якое было эвакуіравана ў г. Бузулук. Аднак, ваенная кар'ера не адбылася,бо ў асобым аддзеле даведаліся, што ён сын «ворага народа».
Ён паступіў у Маскоўскі інстытут хімічнага машынабудавання. Праўда, праз год зразумеў, што гэтая спецыяльнасць не для яго. Журналісту газеты «Горацкі веснік» (Магілёўская вобласць, Беларусь) Пятру Дзятліковічу ён распавядаў, што "... за год студэнцкай жыцця напісаў сцэнарый двухсерыйнага фільма. З ім у 1946 годзе ён прыйшоў ва Усесаюзны дзяржаўны інстытут кінематаграфіі. І яго прынялі" <ref>.
| |||